vrijdag 11 december 2009
dinsdag 1 december 2009
donderdag 26 november 2009
maandag 23 november 2009
dinsdag 15 september 2009
dinsdag 25 augustus 2009
Nonkel Paul
Onze pa stuurt het volgende door:
"Herinneringen aan broer Paul.
Als knaap was Pol een stille jongen, ietwat schuchter en introvert.
Na de gemeenteschool van St-Joris –Winge werd hij leerling aan het Koninklijk Atheneum te Leuven.
Een foute keuze bleek achteraf. Hij werd het volgende schooljaar overgeplaatst naar de S P A S
Een technische school in Leuven. Hij behaalde er het diploma van paswerker-draaier.
Ondertussen nam W O 2 een einde en maar goed ook. De ouderdom van 18 jaar bereikt en Paul
zou werkplichtig worden voor de Duitse bezetter. Door nakende bevrijding ontsnapte Paul op
het nippertje hieraan. Met een diploma in de hand kon hij dus ergens beginnen werken als
metaalarbeider, doch daar had hij geen zin naar. Liever een carriére in het Belgisch leger. Na
aanwerving en oproeping werd hij naar Ierland gestuurd voor een zesmaandenlange opleiding tussen de noordierse schapen. Achteraf zwoer hij bij hoog en laag nooit nog schapenvlees te eten. Alle dagen schapenragout werd hem toch iets teveel en dit kwam dus nooit meer op zijn
menu’s.
Na Ierland kwam ie dus terecht in een eenheid in Duitsland. Respectievelijke eenheden waren
Aarlen, Turnhout, Antwerpen, en ten laatste Heverlee. Van daaruit volgde zijn op ruststelling.
Hiertussenin, voor zijn uitwijken naar Duitsland waren wij door de pensionnering van vader
Emile verhuisd van St-Joris-Winge naar Overlaar, toen nog een gehucht van Hoegaarden.
Het was daar dat Pol de liefde ontdekte. Hélène Veulemans was de persoon met wie hij liefde
en leed wou delen. Ze trouwden en trokken in bij Hélène wiens vader daar ook nog woonachtig
was..
Van de buren aldaar kreeg Paul algauw de sympathie mee:
Steeds vriendelijk, beleefd, altijd bereidwillig en zich ten dienste stellen van de parochie was
zijn leuze.
Paul en Hélène hielden veel van reizen. Genieten van kunst en natuur. Jammer voor hen dat ze kinderloos bleven. Na het overlijden van Heléne raakte hij toch wat vereenzaamd. Kwam daar nog een hartoperatie bij en valpartijen waren oorzaak van immobiliteit, na een schouderbreuk zag hij zich genoodzaakt een onderkomen te zoeken in een rusthuis.
Het Neerhof te Brakel werd zijn nieuwe thuis. Ook daar genoot hij respect van eenieder. Hij had een goede band met een naaste buurvrouw Denise. Ik kreeg van haar onlangs een kaartje als erkenning aan Paul. Ze schreef het volgende: "Aan de familie Ogiers Joris en Lucie. Hartelijke dank voor het toegezonden laatste afscheid van Paul (Ik had haar een kaartje met foto van Paul als dankbetuiging opgestuurd). Hij was werkelijk een persoon uit de duizend, en voor mij een lieve vriend, getekend, Denise, uit het « Neerhof »te Brakel –Elst.
Ons recentste bezoek dateerde een paar weken voor zijn overlijden. 5 juli laatstleden. Tussen een paar flinke potten Hoegaarden sleten we nog een paar fijne uurtjes, bij goei weder in de tuin van het rusthuis. We hadden nooit het idee dat het ons laatste ontmoeting ging worden. Paul ontviel ons heel onverwacht. Rust in vrede Paul."
"Herinneringen aan broer Paul.
Als knaap was Pol een stille jongen, ietwat schuchter en introvert.
Na de gemeenteschool van St-Joris –Winge werd hij leerling aan het Koninklijk Atheneum te Leuven.
Een foute keuze bleek achteraf. Hij werd het volgende schooljaar overgeplaatst naar de S P A S
Een technische school in Leuven. Hij behaalde er het diploma van paswerker-draaier.
Ondertussen nam W O 2 een einde en maar goed ook. De ouderdom van 18 jaar bereikt en Paul
zou werkplichtig worden voor de Duitse bezetter. Door nakende bevrijding ontsnapte Paul op
het nippertje hieraan. Met een diploma in de hand kon hij dus ergens beginnen werken als
metaalarbeider, doch daar had hij geen zin naar. Liever een carriére in het Belgisch leger. Na
aanwerving en oproeping werd hij naar Ierland gestuurd voor een zesmaandenlange opleiding tussen de noordierse schapen. Achteraf zwoer hij bij hoog en laag nooit nog schapenvlees te eten. Alle dagen schapenragout werd hem toch iets teveel en dit kwam dus nooit meer op zijn
menu’s.
Na Ierland kwam ie dus terecht in een eenheid in Duitsland. Respectievelijke eenheden waren
Aarlen, Turnhout, Antwerpen, en ten laatste Heverlee. Van daaruit volgde zijn op ruststelling.
Hiertussenin, voor zijn uitwijken naar Duitsland waren wij door de pensionnering van vader
Emile verhuisd van St-Joris-Winge naar Overlaar, toen nog een gehucht van Hoegaarden.
Het was daar dat Pol de liefde ontdekte. Hélène Veulemans was de persoon met wie hij liefde
en leed wou delen. Ze trouwden en trokken in bij Hélène wiens vader daar ook nog woonachtig
was..
Van de buren aldaar kreeg Paul algauw de sympathie mee:
Steeds vriendelijk, beleefd, altijd bereidwillig en zich ten dienste stellen van de parochie was
zijn leuze.
Paul en Hélène hielden veel van reizen. Genieten van kunst en natuur. Jammer voor hen dat ze kinderloos bleven. Na het overlijden van Heléne raakte hij toch wat vereenzaamd. Kwam daar nog een hartoperatie bij en valpartijen waren oorzaak van immobiliteit, na een schouderbreuk zag hij zich genoodzaakt een onderkomen te zoeken in een rusthuis.
Het Neerhof te Brakel werd zijn nieuwe thuis. Ook daar genoot hij respect van eenieder. Hij had een goede band met een naaste buurvrouw Denise. Ik kreeg van haar onlangs een kaartje als erkenning aan Paul. Ze schreef het volgende: "Aan de familie Ogiers Joris en Lucie. Hartelijke dank voor het toegezonden laatste afscheid van Paul (Ik had haar een kaartje met foto van Paul als dankbetuiging opgestuurd). Hij was werkelijk een persoon uit de duizend, en voor mij een lieve vriend, getekend, Denise, uit het « Neerhof »te Brakel –Elst.
Ons recentste bezoek dateerde een paar weken voor zijn overlijden. 5 juli laatstleden. Tussen een paar flinke potten Hoegaarden sleten we nog een paar fijne uurtjes, bij goei weder in de tuin van het rusthuis. We hadden nooit het idee dat het ons laatste ontmoeting ging worden. Paul ontviel ons heel onverwacht. Rust in vrede Paul."
zondag 23 augustus 2009
Sabam
Een stukje over Sabam, over de concentratie van macht en geld en het misbruik ervan. Sabam is niet meer of niet minder: een misdaadorganisatie.
zaterdag 1 augustus 2009
Karma
"Karma deals with bad people, we don´t have to."
Dit staat er te lezen op het Facebook-profiel van nicht Els. Even toch dit stukje om te verduidelijken hoe erg ik dit vind.
Laat ons positief beginnen. Ik bewonder ons Els om haar dadendrang en haar non-conformisme. Ze is er door zoeken en verloren lopen in geslaagd haar persoonlijkheid op een hoger niveau te tillen om zo te ontsnappen aan een kleinburgerlijke dorpsmentaliteit.
Het bovenvermeld citaatje komt, denk ik, dan ook niet van haarzelf maar van een facebook-vriend en het biedt een verklaring voor de persoonljke twist met iemand die haar voor de voeten liep. Tot daar de "bij voorbaat mijn excuses"-afdeling.
New-agers slaan allerlei onzin uit, waaronder de zin hierboven. Hebben zij dan helemaal NIETS geleerd uit o.a. de filosofie van na Nietzsche, en de hieruit voorkomende maatschappelijke realiteit van de twintigste eeuw. Ik hoef maar één woord te zeggen: HOLOCAUST. Nürnberg rekende, evt gestuwd door het karma, niet af met alle beulen die actief waren in naam van het nationaal-socialisme. Veel van hen ontkwamen en leden na '45 een leven als huisvader in Duitsland of op vakantie in Latijns Amerika. Het uitspreken van deze zin "karma deals with bad people" is een belediging alle zinloos gevallen slachtoffers.
Ik zou mijn betoog nog kunnen spijzen met andere voorbeelden. Er hoeven immers niet altijd doden te vallen. Waar is het karma voor ceo's van banken die met waanzinnig hoge afscheidspremies de laan uitgestuurd worden na een crisis die ze mee veroorzaakten, een crisis die voor miljoenen mensen een financiële ramp was en is.
Het optreden van ene Jimmy Frey bij Villa Vantilt was trouwens zo wansmakelijk dat je toch wel een beetje actie-reactie zou mogen verwachten vanwege de heer Karma.
Dit staat er te lezen op het Facebook-profiel van nicht Els. Even toch dit stukje om te verduidelijken hoe erg ik dit vind.
Laat ons positief beginnen. Ik bewonder ons Els om haar dadendrang en haar non-conformisme. Ze is er door zoeken en verloren lopen in geslaagd haar persoonlijkheid op een hoger niveau te tillen om zo te ontsnappen aan een kleinburgerlijke dorpsmentaliteit.
Het bovenvermeld citaatje komt, denk ik, dan ook niet van haarzelf maar van een facebook-vriend en het biedt een verklaring voor de persoonljke twist met iemand die haar voor de voeten liep. Tot daar de "bij voorbaat mijn excuses"-afdeling.
New-agers slaan allerlei onzin uit, waaronder de zin hierboven. Hebben zij dan helemaal NIETS geleerd uit o.a. de filosofie van na Nietzsche, en de hieruit voorkomende maatschappelijke realiteit van de twintigste eeuw. Ik hoef maar één woord te zeggen: HOLOCAUST. Nürnberg rekende, evt gestuwd door het karma, niet af met alle beulen die actief waren in naam van het nationaal-socialisme. Veel van hen ontkwamen en leden na '45 een leven als huisvader in Duitsland of op vakantie in Latijns Amerika. Het uitspreken van deze zin "karma deals with bad people" is een belediging alle zinloos gevallen slachtoffers.
Ik zou mijn betoog nog kunnen spijzen met andere voorbeelden. Er hoeven immers niet altijd doden te vallen. Waar is het karma voor ceo's van banken die met waanzinnig hoge afscheidspremies de laan uitgestuurd worden na een crisis die ze mee veroorzaakten, een crisis die voor miljoenen mensen een financiële ramp was en is.
Het optreden van ene Jimmy Frey bij Villa Vantilt was trouwens zo wansmakelijk dat je toch wel een beetje actie-reactie zou mogen verwachten vanwege de heer Karma.
woensdag 29 juli 2009
donderdag 16 juli 2009
maandag 13 juli 2009
Luka
De laatste twee dagen doet ze weer niet anders dan tekenen, met dit als resultaat. Het is nog niet af, zei ze.zaterdag 27 juni 2009
Michael, Farah...
Ik zou in de grond zakken van schaamte moest mijn broer mijn dood aankondigen zoals Jermaine dat deed voor zijn broertje. "Mijn broer, Michael Jackson, the King of Pop is overleden.", zo drukte hij zich uit. Ik ben natuurlijk ook geen King of Pop, ook waar. Maar MJ is dat voor mij ook niet, hij was enkel de koning in zijn zelfgebouwde Rijk der Eenzaamheid, met zijn akelige zoektocht naar een perfect blank uiterlijk en daarbij komend de totale ontkenning van zijn eigen roots. WAT een rolmodel voor de afro-amerikanen. Ook de muziek van de man doet me weinig of niets, met zijn afwezigheid van relevante thema's. Een krampachtige leugen, de hele persoon.
Iets erger (niet veel) vind ik het overlijden van Farah Fawcett. Haar groene ogen keken mij een jaar lang aan van op de bladwijzer van mijn schoolagenda, de tijd dat "The six million dollar man" mijn rivaal en idool was. Kuise, droge verlangens uit een onschuldig tijdperk.
Iets erger (niet veel) vind ik het overlijden van Farah Fawcett. Haar groene ogen keken mij een jaar lang aan van op de bladwijzer van mijn schoolagenda, de tijd dat "The six million dollar man" mijn rivaal en idool was. Kuise, droge verlangens uit een onschuldig tijdperk.
dinsdag 23 juni 2009
80 is prachtig
Donderdag was het de verjaardag van ons moeder.
80.
Moeders verjaardag roept bij ons in de familie al heel ons leven donkere wolken op die het gezapige dagelijkse leven in een mum van tijd in een moeras kunnen veranderen waar je zonder professionele hulp niet uitkomt. We lopen er met zijn allen dus instinctief met een grote boog omheen. In ons collectief onbewuste is het een no-go zone die afgespannen is met zwart-gele linten en paaltjes met oranje zwaailichten er bij.
Een van de moedigen die vorige donderdag zo onbeschaamd was aan te bellen met een doosje pralines was Tante Jacqueline. Het arme mens werd zowat de straat op geschopt, met chocolaatjes en al.
Toch hadden we - op initiatief van Carine - het plannetje opgevat met zijn vieren donderdagavond present te zijn aan de nummer 84 in Wommersom. Toen Vera de afloop van Jacquelines bezoek ter ore kwam belde ze mij in de loop van de namiddag nog op: "Gaan we?"
Carine was de onverschrokkene die als eerste langsging en mij sms-te dat de coast clear was.
Het werd een heel gezellige avond.
Onze Hans moest iets vroeger dan gewoonlijk naar zijn nachtshift, waardoor we hem en zijn liefdesleven ongehinderd door de mangel konden halen. Maar meer nog was ons ma aan het woord met haar herinneringen aan verre verledens.
Zo was er het verhaal van een éénentwintigste verjaardag. Het meisje Lucie was aan het werk bij haar rijke bazen in Brussel. Ze had het getroffen bij de familie. Ze was er nooit "la bonne", maar Lucie. Ze leerde er feestelijk te koken en ze leerde Frans. Er was een diner met vele genodigden. Lucie stond in de keuken, schepte nog een tweede keer op, deed de ronde met de wijn. In de keuken kreeg ze het bezoek van één van de dames. Quel âge avez-vous, mademoiselle? was de vraag. Vingt-et-un, madame, vingt-et-un, aujourd'hui. Onder de bordje vond de mademoiselle die middag bij het afruimen een dubbele fooi. Het geld moest op, want ze moest het anders toch afgeven aan haar moeder thuis. Een mantelpakje en een bezoek aan een dure kapper. Een dag om nooit te vergeten blijkbaar...
Het werd dus een heel gezellige avond. Met feestelijke drankjes en koffie met chocolaatjes en met een moeder die voor het eerst in jaren op zo'n ontspannen manier haar verjaardag vierde.
80.
Moeders verjaardag roept bij ons in de familie al heel ons leven donkere wolken op die het gezapige dagelijkse leven in een mum van tijd in een moeras kunnen veranderen waar je zonder professionele hulp niet uitkomt. We lopen er met zijn allen dus instinctief met een grote boog omheen. In ons collectief onbewuste is het een no-go zone die afgespannen is met zwart-gele linten en paaltjes met oranje zwaailichten er bij.
Een van de moedigen die vorige donderdag zo onbeschaamd was aan te bellen met een doosje pralines was Tante Jacqueline. Het arme mens werd zowat de straat op geschopt, met chocolaatjes en al.
Toch hadden we - op initiatief van Carine - het plannetje opgevat met zijn vieren donderdagavond present te zijn aan de nummer 84 in Wommersom. Toen Vera de afloop van Jacquelines bezoek ter ore kwam belde ze mij in de loop van de namiddag nog op: "Gaan we?"
Carine was de onverschrokkene die als eerste langsging en mij sms-te dat de coast clear was.
Het werd een heel gezellige avond.
Onze Hans moest iets vroeger dan gewoonlijk naar zijn nachtshift, waardoor we hem en zijn liefdesleven ongehinderd door de mangel konden halen. Maar meer nog was ons ma aan het woord met haar herinneringen aan verre verledens.
Zo was er het verhaal van een éénentwintigste verjaardag. Het meisje Lucie was aan het werk bij haar rijke bazen in Brussel. Ze had het getroffen bij de familie. Ze was er nooit "la bonne", maar Lucie. Ze leerde er feestelijk te koken en ze leerde Frans. Er was een diner met vele genodigden. Lucie stond in de keuken, schepte nog een tweede keer op, deed de ronde met de wijn. In de keuken kreeg ze het bezoek van één van de dames. Quel âge avez-vous, mademoiselle? was de vraag. Vingt-et-un, madame, vingt-et-un, aujourd'hui. Onder de bordje vond de mademoiselle die middag bij het afruimen een dubbele fooi. Het geld moest op, want ze moest het anders toch afgeven aan haar moeder thuis. Een mantelpakje en een bezoek aan een dure kapper. Een dag om nooit te vergeten blijkbaar...
Het werd dus een heel gezellige avond. Met feestelijke drankjes en koffie met chocolaatjes en met een moeder die voor het eerst in jaren op zo'n ontspannen manier haar verjaardag vierde.
maandag 22 juni 2009
woensdag 10 juni 2009
Attituderapport
Eliot: Punten die aandacht vergen bij het "attituderapport". Hij is eigenwijs, koppig. Gaat nooit een discussie uit de weg met de leerkracht. Hij babbelt te veel en is een betweter.
Laat dat nu net de eigenschappen zijn die een mens succesvol kunnen maken.
Lees de Humo er maar op na.
Dat het wel goed komt zeker, alles komt altijd goed.
Laat dat nu net de eigenschappen zijn die een mens succesvol kunnen maken.
Lees de Humo er maar op na.
Dat het wel goed komt zeker, alles komt altijd goed.
donderdag 4 juni 2009
Citytrip Venetië.
Vrijdagmorgen 4u30 liep mijn wekker af, opgestaan om tegen 7u30 op de luchthaven van Charleroi te zijn, omdat we om 8 uur moesten inchecken, 7u45 stonden we dus al aan te schuiven voor het loket waar we moesten inchecken, toen ik mijn pas uit mijn portefeuille wou halen, bleek het, dat ik mijn pas thuis vergeten was! ik kon ni mee.... ik had een kopie van mijn pas genomen, en had mijn pas gewoon in mijn printer laten steken!!! ik had wel kunnen wenen, omdat ik ni mee kon, naar een citytrip naar Venetië, waar ik zo naar uitkeek,
Een geluk dat we nog mee konden met de vlucht van 's avonds, waar er twee plaatsen (voor mij en mijn nancke) vrij waren gekomen,
Klik hier om de foto's van ons avontuur in Venetië te bekijken,
woensdag 27 mei 2009
Ogen
Deze ogen trekken. Dat is erfelijk. Hans kan het, ik ook. En ook ons moeder deed dat regelmatig eens, als ze in een absurde bui was. Wij moesten daar toen altijd geweldig mee lachen, net zoals nu onze kinderen.
zondag 17 mei 2009
Memories, aflevering 17
Pa:
"1972 En het vervolg van mijn Memories
Op 16 01 1972 wordt in de H . Hartkliniek te Tienen, rond ongeveer 8u30 een nieuw kindje geboren. Het kindje zal de naam VERA dragen. Onze tweede dochter was,volgens berekening, even te vroeg .
Peter werd mijn broer Jozef en meter Vera’s zus Carine die niet weinig in de wolken was;
Vera (voornaam)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De naam betekent 'Waarheid'. De naam is van oorsprong Italiaans. Ook in Rusland is deze naam gebruikelijk: het Russische woord Вера (Wera) betekent 'geloof, vertrouwen'. Vera kan ook een verkorting zijn van Veronica.
Waarom VERA ?
De keuze van een voornaam was aanvankelijk “VEERLE”.
Maar.... Ons moeder Lucie had tijdens haar verblijf in de kliniek , een droom,.
Tijdens haar slaap stond plots haar moeder aan haar bed. Ze sprak volgende woorden.”
“ Zeg Lucie, ...en ge had me zo beloofd uw kind Vera te noemen.”
Vandaar werd het VERA.
Een kindje er bij is natuurlijk een hele gebeurtenis voor broertjes en zussen . En grote zus, Carine was een heel fiere meter.
Gelukkig heb ik mijn boek ”De 20 ste eeuw,” Hoe zou het anders mogelijk zijn gebeurtenissen zowel op internationaal vlak, als wereldnieuws en andere, aan te halen in dit werk.
Ik zou mijn kleinkinderen willen motiveren om, van zodra ze het schrijven beheersen, (het is nooit te laat om er mee te straten) een agenda aan te leggen; met de dagdagelijkse gebeurtenissen en anekdotes die ze op dat moment belangrijk vinden. Belangrijk zijn ook,vind ik toch, tekeningen en schilderijtjes, hoe eenvoudg ze ook ogen. Later beleef je er genoegen aan en misschien zitten er ook kunstwerkjes tussen.
“ DOEN !”
Op internationaal vlak noteren we, in de Verenigde staten, het Watergateschandaal. Het de toenmalige president Nixon de kop. Vice-president Gerald Ford volgt hem op.
Paul Henri Spaak ,overlijdt op 31 juli op 72 jarige leeftijd.
Herinneringen uit die tijd zijn er nauwelijks. Dit vertaalt zich in weinig opzienbarende gebeurtenissen. Het leven gaat zijn gewone gang. Er moet gezorgd worden dat er eten op de plank komt. En ik heb hier veel lovende woorden voor de moeder van mijn kinderen, die steeds de handen uit de mouwen stak om her en der te gaan kuisen en het huiswerk te doen.
Na ons huwelijk was ze ten dienste van de familie Huysekom, een schoenwinkel in de buurt van mijn ouders. Ze was er een graag geziene figuur. Ze was steeds erg hulpvaardig.
Van het een komt het ander. Via Huysekom kwam ze dusdanig terecht bij Mr en Mev Logist. Beneden in de Bauduinstraat te Tienen. Ook daar was ze welkom. Het waren twee mensen op gevorderde leeftijd. En heel sympathiek.
Haar laatste werkplaats was wel de familie Brucato, eigenaars van het kasteel te Wommersom.
De heer Brucato was een heel vredelievend man en erg joviaal in de omgang. Zijn echtgenote
was afstammelinge van de familie de t’ Serclaes de Wommersom. Ze was een corpulente, bazige vrouw.
Ons moeder was er graag en voor haar hard werken werd ze mooi beloond. Mooie liedjes duren niet lang. De familie Brucato verhuisde naar de hoofdstad. Het kasteel werd verkocht.
Op 16 01 1972 wordt in de H . Hartkliniek te Tienen, rond ongeveer 8u30 een nieuw kindje geboren. Het kindje zal de naam VERA dragen. Onze tweede dochter was,volgens berekening, even te vroeg .
Peter werd mijn broer Jozef en meter Vera’s zus Carine die niet weinig in de wolken was;
Vera (voornaam)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De naam betekent 'Waarheid'. De naam is van oorsprong Italiaans. Ook in Rusland is deze naam gebruikelijk: het Russische woord Вера (Wera) betekent 'geloof, vertrouwen'. Vera kan ook een verkorting zijn van Veronica.
Waarom VERA ?
De keuze van een voornaam was aanvankelijk “VEERLE”.
Maar.... Ons moeder Lucie had tijdens haar verblijf in de kliniek , een droom,.
Tijdens haar slaap stond plots haar moeder aan haar bed. Ze sprak volgende woorden.”
“ Zeg Lucie, ...en ge had me zo beloofd uw kind Vera te noemen.”
Vandaar werd het VERA.
Een kindje er bij is natuurlijk een hele gebeurtenis voor broertjes en zussen . En grote zus, Carine was een heel fiere meter.
Gelukkig heb ik mijn boek ”De 20 ste eeuw,” Hoe zou het anders mogelijk zijn gebeurtenissen zowel op internationaal vlak, als wereldnieuws en andere, aan te halen in dit werk.
Ik zou mijn kleinkinderen willen motiveren om, van zodra ze het schrijven beheersen, (het is nooit te laat om er mee te straten) een agenda aan te leggen; met de dagdagelijkse gebeurtenissen en anekdotes die ze op dat moment belangrijk vinden. Belangrijk zijn ook,vind ik toch, tekeningen en schilderijtjes, hoe eenvoudg ze ook ogen. Later beleef je er genoegen aan en misschien zitten er ook kunstwerkjes tussen.
“ DOEN !”
Op internationaal vlak noteren we, in de Verenigde staten, het Watergateschandaal. Het de toenmalige president Nixon de kop. Vice-president Gerald Ford volgt hem op.
Paul Henri Spaak ,overlijdt op 31 juli op 72 jarige leeftijd.
Herinneringen uit die tijd zijn er nauwelijks. Dit vertaalt zich in weinig opzienbarende gebeurtenissen. Het leven gaat zijn gewone gang. Er moet gezorgd worden dat er eten op de plank komt. En ik heb hier veel lovende woorden voor de moeder van mijn kinderen, die steeds de handen uit de mouwen stak om her en der te gaan kuisen en het huiswerk te doen.
Na ons huwelijk was ze ten dienste van de familie Huysekom, een schoenwinkel in de buurt van mijn ouders. Ze was er een graag geziene figuur. Ze was steeds erg hulpvaardig.
Van het een komt het ander. Via Huysekom kwam ze dusdanig terecht bij Mr en Mev Logist. Beneden in de Bauduinstraat te Tienen. Ook daar was ze welkom. Het waren twee mensen op gevorderde leeftijd. En heel sympathiek.
Haar laatste werkplaats was wel de familie Brucato, eigenaars van het kasteel te Wommersom.
De heer Brucato was een heel vredelievend man en erg joviaal in de omgang. Zijn echtgenote
was afstammelinge van de familie de t’ Serclaes de Wommersom. Ze was een corpulente, bazige vrouw.
Ons moeder was er graag en voor haar hard werken werd ze mooi beloond. Mooie liedjes duren niet lang. De familie Brucato verhuisde naar de hoofdstad. Het kasteel werd verkocht.
woensdag 29 april 2009
Kunst met een kwispelstaartje
Onze vader doet mee aan een kunstproject genaamd Kunstmeteenkwispelstaartje.
Hij beschilderde daartoe een hondje dat je hier kunt bekijken. Ik wist trouwens niet dat onze pa een mecenas had...
Ik vind deze trouwens geweldig gevonden.
Hij beschilderde daartoe een hondje dat je hier kunt bekijken. Ik wist trouwens niet dat onze pa een mecenas had...
Ik vind deze trouwens geweldig gevonden.
maandag 30 maart 2009
Een wezen met ballen aan zijn lijf.
Gisteren, Toen we aan het werken waren, in onze Marc zijne nieuwe Franco-Belge, liep er daar één of ander raar wezen rond in de winkel, Een carnavalsgek? Een alién? Marc? Hans?Groetjes...
maandag 16 maart 2009
St-Quintinus
Pa:
"St Kwintinusbron in Wommersom.
In de St Kwintensstraat nabij nr 42 ligt de St Kwintinusbron.
Bij het onstaan van deze bron dit verhaal:
Toen St Kwintinus op zijn tocht door de getegouw even uitrustte op de plaats waar later Wommersom zou ontstaan kreeg hij grote dorst. Hij stak zijn wandelstok in de grond en zie ,daar ontsproot een bron die nooit ophield te borrelen. De bewoners heetten haar de St-Kwintinusbron. Later bouwden ze er een kapelletje. Ieder jaar heeft de bronwijding plaats
Bij de bouw van een woning werd over enkele jaren terug de kapel afgebroken en het St Kwintinusbeeld belandde bij een der buren op zolder. Tot «Retroklub» besliste St Kwintinus in ere te herstellen. Na een restauratie en schildersbeurt door mezelf krijgt hij op dezelfde plaats een nieuw kapelletje. De inhuldiging is gepland voor de maand mei."
"St Kwintinusbron in Wommersom.
In de St Kwintensstraat nabij nr 42 ligt de St Kwintinusbron.
Bij het onstaan van deze bron dit verhaal:
Toen St Kwintinus op zijn tocht door de getegouw even uitrustte op de plaats waar later Wommersom zou ontstaan kreeg hij grote dorst. Hij stak zijn wandelstok in de grond en zie ,daar ontsproot een bron die nooit ophield te borrelen. De bewoners heetten haar de St-Kwintinusbron. Later bouwden ze er een kapelletje. Ieder jaar heeft de bronwijding plaats
Bij de bouw van een woning werd over enkele jaren terug de kapel afgebroken en het St Kwintinusbeeld belandde bij een der buren op zolder. Tot «Retroklub» besliste St Kwintinus in ere te herstellen. Na een restauratie en schildersbeurt door mezelf krijgt hij op dezelfde plaats een nieuw kapelletje. De inhuldiging is gepland voor de maand mei."
De-wist-je-dat-Hans-dat-ook-wist-rubriek
De vooruitgang van de techniek blijft maar verbazen.
Voortaan is Big Brother alom tegenwoordig, wees voorzichtig wanneer je graag ongezien wilt zijn met diegene die je vergezelt.
Hier is een foto te zien, genomen op 20 januari tijdens de "inauguratie" van Barak Obama, waar je duidelijk eenieder die aanwezig was in de massa duidelijk kunt zien.
Wijs een gedeelte aan en met het handje kan je na enige tijd focussen op een persoon.
Deze foto werd genomen met een robot camera van 1.474 megapixels wat 295 maal sterker is dan de 5 megapixels van onze camera's voor huiselijk gebruik.
één foto kan dus een miljoen personen vastleggen !!!!!
Voortaan is Big Brother alom tegenwoordig, wees voorzichtig wanneer je graag ongezien wilt zijn met diegene die je vergezelt.
Hier is een foto te zien, genomen op 20 januari tijdens de "inauguratie" van Barak Obama, waar je duidelijk eenieder die aanwezig was in de massa duidelijk kunt zien.
Wijs een gedeelte aan en met het handje kan je na enige tijd focussen op een persoon.
Deze foto werd genomen met een robot camera van 1.474 megapixels wat 295 maal sterker is dan de 5 megapixels van onze camera's voor huiselijk gebruik.
één foto kan dus een miljoen personen vastleggen !!!!!
woensdag 11 maart 2009
Golden Earring
George Kooymans is jarig vandaag. Dat is de oprichter van Golden Earring. Ze spelen juist Radar Love op Studio Brussel.
Het enige wat ik bij deze gelegenheid te zeggen heb is het volgende: Wannes Vandevelde zaliger zei over de Franse Rock: da is gelaik Engelse muziek mor dan int fraans. Awel, hetzelfde geldt voor Golden Earring als emanatie van de Nederlandse Rock. Golden Earring is een would-be rockgroep met would-be rocksterren die would-be rockmuziek maken.
Het enige wat ik bij deze gelegenheid te zeggen heb is het volgende: Wannes Vandevelde zaliger zei over de Franse Rock: da is gelaik Engelse muziek mor dan int fraans. Awel, hetzelfde geldt voor Golden Earring als emanatie van de Nederlandse Rock. Golden Earring is een would-be rockgroep met would-be rocksterren die would-be rockmuziek maken.
donderdag 5 maart 2009
WTF
Studentikoze humor op
Stickers op zak en plak maar raak.
Klik op de this way voor het bekijken van de kiekjes. Ga eerst naar toilet of je doet het in je broek.
maandag 23 februari 2009
De-wist-je-dat-Hans-dat-ook-wist-rubriek
Weetje 4: Wist je dat.... Het woord "Schaakmat " een vernederlandsing is van de Perzische woorden" shāh māt", dat de" koning zit in een hinderlaag" betekent. Het betekent niet" de koning is dood." wist je dat?....
vrijdag 20 februari 2009
De nieuwe Franco Belge
Dit is de nieuwe Franco-Belge vanaf 1 mei.Gert Defever, een vriend die in de bieb werkt (hij nam en bewerkte ook de bijgeleverde foto) heeft wat rondgeneusd in 'Bouwen door de Eeuwen heen - Gent-centrum'. Het gebouw is getekend door toenmalige stadsarchitect Charles Van Rysselberghe, broer van de schilder Theo.
Deze architect ontwierp ook het Museum voor Schone Kunsten in Gent. De Cirk in de Zebrastraat, de kiosk in het Citadelpark, sociale woningen vlakbij de Gamma in de Maïsstraat en ook ergens in de Brugsepoort tegen de Rooigemlaan aan, heel veel stadsschoolgebouwen, allicht ook de 2 zijvleugels van het Lousbergsgesticht.
Nu gij...
maandag 16 februari 2009
De-wist-je-dat-Hans-dat-ook-wist-rubriek
Weetje 3: Wist je dat?...De naam 'Google' is een variatie op het woord 'googol', dat is uitgevonden door Milton Sirotta, een neef van de Amerikaanse wiskundige Edward Kasner. Googol is de wiskundige naam voor een 1 met 100 nullen. Een googol is een verschrikkelijk groot getal. Er zijn in het gehele universum niet genoeg sterren, stofdeeltjes en atomen om samen een googol te vormen. Dit woord wordt gebruikt om de missie aan te geven, namelijk de geweldig grote (en bijna oneindige) hoeveelheid aan informatie op het web wereldwijd toegankelijk en bruikbaar te maken.
Wit je dat?
Gauw een kastje stapelen - Gauw een dweiltje slaan
Onze nieuwe living is klaar. Gelukkig was er voldoende hulp voor het stapelen van de bibliotheekkast.
Dank u, Hansje. Dank u, vader.
donderdag 12 februari 2009
maandag 9 februari 2009
De-wist-je-dat-Hans-dat-ook-wist-rubriek
Weetje2:
Wist je dat...Een varken fysiek niet in staat is om naar de lucht te kijken?
vrijdag 6 februari 2009
Nog een blogberichtje van ons Vader
Genieten van de natuur Weer of geen weer. Niets zo ontspannend als een deugddoende wandel –of fietstocht in de natuur. ’s Winters over bevroren of besneeuwde wegeltjes, frisse lucht inademend en blozende kaken, getoverd door de oostenwind die aan je haren rukt en doorheen je kleding beukt. Hoe dikwijls hebben we toch het dorp, gelegen in de kom, niet zitten bewonderen van op de negenboender. Via de “kapellekesboom”, om zo langs Walsbergen en via het kasteel de stappen terug huiswaarts te zetten. Hoe Dikwijls?
En met de fiets. Eenzaam, bij ochtendgloren, als de dauw nog over weiden en velden hing;
En de zon stilaan, met rode gloed, de dageraad aankondigd. Gekweel van de vogels in het woud. Zalig..
Ik herinner tijdens de Kerstvacantie een trip naar zee . Een wandeling op het strand . Noordenwind geselt je
aangezicht en martelt je oren maar je raakt niet voldaan..het wekt de eetlust op en je smacht naar meer; .
1970 Mijn vader komt het ontvallen van ma maar slecht te boven. Zijn winkel kan hij alleen niet verder aan. Er blijf hem maar één keuze over. Uitverkoop. Stilaan raken de artikelen van de hand gedaan.
Daarna is het uitkijken naar een andere woonst. Uiteindelijk vindt hij een huis in Groot Overlaar in de buurt van broer Paul . Een huis met tuin. Hij bewerkt de tuin. Smeedt vriendschappelijke banden met de familie Gasia in de buurt. Heeft heel goeie connectie met de kinderen Gasia. die hij soms helpt met schooltaken. Franse taal onderwijzen aan Sonia, de jongste dochter. Hetgeen hem in dank afgenomen wordt.
Niet zelden wordt hij uitgenodigd op familiebijeenkomsten van allerlei aard. Het is zowaar een tweede thuis voor pa.
Plaatsen die hij nogal eens aandeed waren o.a. Georges Knaepen en Fannie, mensen die hij door zijn naaimachienenverkoop kende. Later was Georges ook mijn verzekeraar en klant.
En de familie Lemmens-Vanhentenrijk. Jeanne Vanhentenrijk was reeds gekend van onze Wingse tijd.
’s Zondags ging ik hem soms halen omdat hij bij ons zou kunnen vertoeven . Dat vonden onze kinderen leuk.
Eerst naar het zwemdok, waar zwemmen aangeleerd werd. Moet je weten dar mijn R4 tje soms overvol kinderen zat. De drie Roosens, Dirk, An, en Ben, soms ook Eddy Bronckaerts van de overburen, wat uitzinnige tafereeltjes meebracht.
1971.Maatregelen voor veiliger verkeer.
Op 1 juli is de maxmaalsnelheid ,met inbegrip van inhaalmaneuvers,op alle twee- en driebaansverkeerswegen,tot 90 km/uur herleidt.Talrijke automobielisten verenngingen hebben zich verzet tegen deze maatregel..
Sinds 1 april moeten de voorzetels ook uitgerust zijn met veiligheidsgordels .
In 1970 eiste het verkeer 1.652 dodelijke slachtoffers en 23.845 zwaargewonden.
Op 5 september wordt Eddy Merckx voor de tweede keer wereldkampioen bij de beroepsrenners.
En met de fiets. Eenzaam, bij ochtendgloren, als de dauw nog over weiden en velden hing;
En de zon stilaan, met rode gloed, de dageraad aankondigd. Gekweel van de vogels in het woud. Zalig..
Ik herinner tijdens de Kerstvacantie een trip naar zee . Een wandeling op het strand . Noordenwind geselt je
aangezicht en martelt je oren maar je raakt niet voldaan..het wekt de eetlust op en je smacht naar meer; .
1970 Mijn vader komt het ontvallen van ma maar slecht te boven. Zijn winkel kan hij alleen niet verder aan. Er blijf hem maar één keuze over. Uitverkoop. Stilaan raken de artikelen van de hand gedaan.
Daarna is het uitkijken naar een andere woonst. Uiteindelijk vindt hij een huis in Groot Overlaar in de buurt van broer Paul . Een huis met tuin. Hij bewerkt de tuin. Smeedt vriendschappelijke banden met de familie Gasia in de buurt. Heeft heel goeie connectie met de kinderen Gasia. die hij soms helpt met schooltaken. Franse taal onderwijzen aan Sonia, de jongste dochter. Hetgeen hem in dank afgenomen wordt.
Niet zelden wordt hij uitgenodigd op familiebijeenkomsten van allerlei aard. Het is zowaar een tweede thuis voor pa.
Plaatsen die hij nogal eens aandeed waren o.a. Georges Knaepen en Fannie, mensen die hij door zijn naaimachienenverkoop kende. Later was Georges ook mijn verzekeraar en klant.
En de familie Lemmens-Vanhentenrijk. Jeanne Vanhentenrijk was reeds gekend van onze Wingse tijd.
’s Zondags ging ik hem soms halen omdat hij bij ons zou kunnen vertoeven . Dat vonden onze kinderen leuk.
Eerst naar het zwemdok, waar zwemmen aangeleerd werd. Moet je weten dar mijn R4 tje soms overvol kinderen zat. De drie Roosens, Dirk, An, en Ben, soms ook Eddy Bronckaerts van de overburen, wat uitzinnige tafereeltjes meebracht.
1971.Maatregelen voor veiliger verkeer.
Op 1 juli is de maxmaalsnelheid ,met inbegrip van inhaalmaneuvers,op alle twee- en driebaansverkeerswegen,tot 90 km/uur herleidt.Talrijke automobielisten verenngingen hebben zich verzet tegen deze maatregel..
Sinds 1 april moeten de voorzetels ook uitgerust zijn met veiligheidsgordels .
In 1970 eiste het verkeer 1.652 dodelijke slachtoffers en 23.845 zwaargewonden.
Op 5 september wordt Eddy Merckx voor de tweede keer wereldkampioen bij de beroepsrenners.
Groeten,
Pa.
Rare papa
Ik vind zo gauw gauw geen muts dus ik draag de donkergroene baret van Luka die ik in de kast vind. Ze past me perfect.
Als ik 's avonds gedoucht heb en er zat gel in mijn haar, dan reist 's morgens mijn haar geweldig Eraserhead-gewijs ten berge, zeker nu nu ik het al heel lang te koud vind om naar de kapper te gaan.
Ik knip mijn teennagels in de zetel terwijl de televisie aan staat. Na het knippen schenk ik de knipsels aan mijn Huguette die ze gedachtenloos aanneemt waarna ZIJ met de stinkende kruimels zit.
Ik stop boterhammetjes die uit de brooddoos van de kindjes komen de dag erna gewoon bij mij in de doos. Ik vind brood van de vorige dag eten niet erg.
Luka, hoofdschuddend, "rare, rare papa".
Als ik 's avonds gedoucht heb en er zat gel in mijn haar, dan reist 's morgens mijn haar geweldig Eraserhead-gewijs ten berge, zeker nu nu ik het al heel lang te koud vind om naar de kapper te gaan.
Ik knip mijn teennagels in de zetel terwijl de televisie aan staat. Na het knippen schenk ik de knipsels aan mijn Huguette die ze gedachtenloos aanneemt waarna ZIJ met de stinkende kruimels zit.
Ik stop boterhammetjes die uit de brooddoos van de kindjes komen de dag erna gewoon bij mij in de doos. Ik vind brood van de vorige dag eten niet erg.
Luka, hoofdschuddend, "rare, rare papa".
donderdag 5 februari 2009
De wist-je-dat-Hans-dat-ook-wist Rubriek
NIEUW OP "STOOFVLEES MET PUREE"
De "Wist je dat Hans dat ook wist rubriek!!!"
Elke week gaat Hans hier leuke weetjes posten, weetjes over van alles en nog wat,
Weetje1:
Wist je dat? je 10 meter onder water geen winden meer kunt laten?
Tot volgende week.
De Slumste
Vanavond met la famille gezellig voor tv. Eliot heeft een uitzonderingsmaatregel onderhandeld.
Wie wordt de slimste? Liefst Freek of Lieven.
Spijtig dat het (bijna) gedaan is.
Wie wordt de slimste? Liefst Freek of Lieven.
Spijtig dat het (bijna) gedaan is.
woensdag 4 februari 2009
Goedele
Dat Goedele Liekens twee maal met een verschil van exact een maand en telkens net rond het verschijnen van haar maandblad mocht opdraven in de Slimste Mens doet mij vermoeden dat zij door voorkennis op een dienblaadje tot op de finale gebracht werd. Zoveel toeval kan mijn wellicht een beetje cynische gevoel voor wat redelijk aanneembaar is niet aan. Per slot van rekening wordt ze al 6 jaar lang gesmeekt om mee te willen doen, wat haar onderhandelingspositie zeer sterk maakt. Het is een vermoeden dat gesterkt wordt door het interview met de vrouw van Tom Lenaerts in Humo. Zij licht hierin wervingstechnieken toe die in de US of A toegepast worden om beroemdheden in een show te krijgen. Geen enkele ster is daar te strikken voor een kwis of vraaggesprek zonder op voorhand de vragen te mogen zien. Wie garandeert mij dat het hier niet dezelfde kant op gaat?
Ik ben een beetje droevig en heb hetzelfde een beetje boze gevoel dat Luka had toen ze het geloof in de Sint verloor.
Ik ben een beetje droevig en heb hetzelfde een beetje boze gevoel dat Luka had toen ze het geloof in de Sint verloor.
dinsdag 3 februari 2009
Buddy Holly
3 februari 1959 verongelukte Buddy Holly dus, genoeg meldingen daarover in alle media. Vanmiddag hierover een interview met Guy Mortier, pionier wat betreft het ontdekken van de rockmuziek hier in Vlaanderen. Hij noemt Buddy Holly in één adem met bijvoorbeeld Elvis Presley, die een nummer van hem gezongen heeft.
Deze morgen had ik een kort gesprekje met een (vermogende) Brit die hier in Gent een appartementje in orde brengt omdat hij en zijn vrouw nu eenmaal verliefd zijn geworden op deze mooie stad. Hij bezoekt hiervoor regelmatig onze winkel, waarbij we telkens kort praten over vanalles en nog wat. Hij is rond de zestig. Net toen hij vanmorgen in de zaak rondliep was Buddy Holly op de radio, en hij vroeg me of ik hem kende. Natuurlijk zei ik, maar ik hou toch meer van Elvis. Ho maar, zei de man, dat is mij te "country". Hij reed indertijd in een scooter rond, was dus een mod en had het voor Buddy Holly. Elvis was voor de rockers, en dus te platvloers. Hierbij legde hij dus het schisma bloot dat toen door de groep jeugdige muziekliefhebbers liep. Een schisma dat er blijkbaar een was van klasseverschil, stad tegenover platteland, studenten tegenover werkers...
Deze morgen had ik een kort gesprekje met een (vermogende) Brit die hier in Gent een appartementje in orde brengt omdat hij en zijn vrouw nu eenmaal verliefd zijn geworden op deze mooie stad. Hij bezoekt hiervoor regelmatig onze winkel, waarbij we telkens kort praten over vanalles en nog wat. Hij is rond de zestig. Net toen hij vanmorgen in de zaak rondliep was Buddy Holly op de radio, en hij vroeg me of ik hem kende. Natuurlijk zei ik, maar ik hou toch meer van Elvis. Ho maar, zei de man, dat is mij te "country". Hij reed indertijd in een scooter rond, was dus een mod en had het voor Buddy Holly. Elvis was voor de rockers, en dus te platvloers. Hierbij legde hij dus het schisma bloot dat toen door de groep jeugdige muziekliefhebbers liep. Een schisma dat er blijkbaar een was van klasseverschil, stad tegenover platteland, studenten tegenover werkers...
woensdag 28 januari 2009
Spreekwoorden
Hier een afbeelding waar je alle zegswijzen die verborgen zitten in het werk Verkeerde Wereld van Pieter Breughel kunt aanklikken met de uitleg erbij. Er zitten er minstens 76 in.
zaterdag 24 januari 2009
Een meteoorinslag
Vaak loopt of fietst er hier over de vrijdagmarkt een of ander individu met de deuren en vensters in zijn hoofd wagenwijd open waardoor zijn monologue intérieur helemaal en ongecensureerd naar buiten waait. Alle rancune, gemiste kansen en zinnen op wraak komen er uit in korte soms zelfs geschreeuwde staccato zinnen. Er wordt hierover vaak meewarig gedaan, het IS ook echt grappig als je hiervan getuige bent. Net zoals de gek die regelmatig inbreekt in een winkel en zich telkens vergrijpt aan steeds hetzelfde type opblaaspop.
Het drama in Dendermonde is niet grappig. Toch is het dezelfde waanzin die hier toeslaat, de meer dodelijke variant ervan, die toeslaat als een inslaande meteoor. Een noodlot waartegen geen pleister maar ook geen troost bestaat.
Het drama in Dendermonde is niet grappig. Toch is het dezelfde waanzin die hier toeslaat, de meer dodelijke variant ervan, die toeslaat als een inslaande meteoor. Een noodlot waartegen geen pleister maar ook geen troost bestaat.
donderdag 22 januari 2009
Tussen kunst en commerce
Eentje om over na te denken, uiteindelijk worstelen we allen met de vraag of ons leven waarachtig is:
Een paar vraagjes:
Waar bevind ik (of jij) me (je) in mijn (jouw) leven op dit moment en is er evolutie?
Kan depressie poëtisch zijn?
Is de enige optie weg van de depressie, innovatie of is er ook Zen?
What about Jotie 't Hooft? What about Wim Delvoye?
dinsdag 20 januari 2009
Lachen met Chinezen
Het had recht uit Smack the Pony kunnen komen, maar dan echt gebeurd.
Telefoontje van een prospecterende Chinees:
C.: "Good morning sil, i wanted to call you concelning some impoltent matter fol the glowth of your business!"
Ik: Sorry, i don't quite understand...
C.: Do you speak English sil?
Ik: No, not a word.
C.: Is there a managel in youl company that does sil?
Ik: No i am the owner of the company, and i don't speak English... at all...
C.: ...
Ik: Bye!
Telefoontje van een prospecterende Chinees:
C.: "Good morning sil, i wanted to call you concelning some impoltent matter fol the glowth of your business!"
Ik: Sorry, i don't quite understand...
C.: Do you speak English sil?
Ik: No, not a word.
C.: Is there a managel in youl company that does sil?
Ik: No i am the owner of the company, and i don't speak English... at all...
C.: ...
Ik: Bye!
zaterdag 17 januari 2009
Mia Doornaert
Ook al spreekt zij net zoals Kristien Hemmerechts met een licht ergerlijk Noord Nederlands accent (maar zij is dan ook een barones nietwaar); toch stelt Mia Doornaert pertinente vragen. Zoals bijvoorbeeld over de betogingen tegen het Israëlisch geweld in Gaza. Ieder redelijk mens is tegen oorlogsgeweld. Maar de verontwaardiging is hier te lande, en bij uitbreiding in Europa, nogal selectief.
Waarom komen er geen tienduizenden mensen op straat voor de moorden, systematische verkrachtingen en plunderingen in Darfur? Hetzelfde voor de meer dan 3 miljoen mensen die op de vlucht zijn in en rond Congo door de burgeroorlog. Sommige doden zijn minder waard en vooral als de VS of Israel er niet bij betrokken zijn.
Waarom nemen de progressieve, pacifistische en in de meeste gevallen anti-clericale bewegingen die aan de betogingen deelnemen geen aanstoot aan de oproepen tot Jihad (heilige oorlog) en uitgesproken religieuze slogans (allahoe akbar!) van de meebetogende allochtonen? Moesten kreten als Christus Koning! gelanceerd worden zouden er toch vragen bij gesteld worden.
Waarom wordt er bijvoorbeeld door moslims hier GEEN moord en brand geschreeuwd tegen het hemeltergende geweld van de Taliban tegen vrouwen in Afganistan, dat nog steeds doorgaat?
Ik vraag het mij ook af. Zonder stelling in te nemen.
Waarom komen er geen tienduizenden mensen op straat voor de moorden, systematische verkrachtingen en plunderingen in Darfur? Hetzelfde voor de meer dan 3 miljoen mensen die op de vlucht zijn in en rond Congo door de burgeroorlog. Sommige doden zijn minder waard en vooral als de VS of Israel er niet bij betrokken zijn.
Waarom nemen de progressieve, pacifistische en in de meeste gevallen anti-clericale bewegingen die aan de betogingen deelnemen geen aanstoot aan de oproepen tot Jihad (heilige oorlog) en uitgesproken religieuze slogans (allahoe akbar!) van de meebetogende allochtonen? Moesten kreten als Christus Koning! gelanceerd worden zouden er toch vragen bij gesteld worden.
Waarom wordt er bijvoorbeeld door moslims hier GEEN moord en brand geschreeuwd tegen het hemeltergende geweld van de Taliban tegen vrouwen in Afganistan, dat nog steeds doorgaat?
Ik vraag het mij ook af. Zonder stelling in te nemen.
donderdag 15 januari 2009
De intrigant
Dit is de Caius Catastrofus. Een hoofdrolspeler in het Asterix-album "De intrigant". Overal waar hij komt onstaan ruzies en gaan zelfs gezworen vrienden met elkaar in het harnas.
Bert Anciaux is een intrigant.
Bert Anciaux is een anciauxist.
- update- En applaus voor Louis.
Indian head wobble
Eindelijk weet ik hoe het heet. Toen we in India waren zagen we hem vaak. De typische Indische manier van hoofdschudden, een zijdelings heen en weer bewegen van het hoofd, die vaak verwarring zaait in de communicatie met westerse toeristen in India. Iedereen die er geweest is weet wat het is, de Indian Head Wobble, die vaak gepaard gaat met een bijbehorend handgebaar, een soort wegwerpgebaar. De verwarring zit hem vooral in de betekenis. Je denkt dat het nee is maar het is ja! En is het niet letterlijk ja dan zit er wel goedkeuring achter of "ik begrijp jou", of als het traag en met de glimlach gebeurd zelfs: "je bent een vriend."
woensdag 14 januari 2009
Entropa
Dit is het "kunstwerk" van de fictieve Roger Geboers. Het werk is gemaakt in het kader van het Tsjechische voorzitterschap van de EU door de curator van de tentoonstelling, David Cerny. Hij komt er vooral mee in het nieuws doordat hij alle werken zelf maakte of bedacht. Alle namen van de kunstenaars en hun biografieën die in de folder van de tentoonstelling worden vermeld zijn fictief.
In het filmpje zie je beelden van de kunstwerken. Hierop zie je ook de halfvolle doos pralines die België voorstelt. Een land dat bijna "op" is, het is niet eens zo ver gezocht. Ook het landje linksboven in de bouwdoos ontbreekt, het is de UK, die niet meespelen.
Door de controverse is de blik in elk geval weer gefocust.
maandag 12 januari 2009
Hannelore Bedert
Haar foto op de cd doet denken aan de Pre-Raffaëlietische Nimfen van Milais. Er hangt een zekere somberte rond. De vijver is niet helder, het water is koud.
Ik weet dat mensen zoals Geert van Istendael het taalgebruik van Hannelore Bedert bij het groot vuil sorteren in de bak "Verkavelingsvlaams", maar ik zin der zot van. Het is eerlijk en het gaat diep. Een klein beetje zelfdestructief:
Als ge mij morgen wilt vervangen
Zet mij dan gewoon
Als reserve aan de kant
Roep mij als ge 't koud krijgt
Als ge zelf aan de zijlijn zijt beland
Ik geef et gene naam
Ik denk er nie maar over na
Ik denk er nie maar over na
Ik val gewoon wa sneller
En we zien wel wat daarna
"Janker" zelf is ondanks de pathos dan weer wel best grappig, door het gebruik van haar dialect:
Mo ge zoe ne ke moet'n weet'n
Hoe hieste da ta de
Ols iedereen achteraf kom vroage
Meiske ze je nie gelukkig de
Alle teksten van de Janker-plaat:
Kater Sus
Er kwam weer een poesje aanwaaien bij ons. Het liep al een paar dagen te miewen tussen de auto's voor de deur. En het is een mooi poesje. Zo oneerlijk zit de wereld dus in mekaar. Als je mooi bent is het geluk eerder geneigd zich in je buurt op de houden. Ik vraag me af wat het zou geweest zijn als het een oude kat was, uitgemergeld en met kale plekken. Dan zouden de kinderen en Huguette niet zo snel verkocht geweest zijn. Er werd wel een briefje aan de vensterruit geplakt maar dat heeft er nauwelijks een dag gehangen. Asiel met voorbedachten rade.
De jonge kater kon ons niet vertellen hoe hij heette in zijn vorige thuis dus doopten we hem Sus.
Suske is een kater van de meegaande soort. Je neemt hem op en je voelt een zachte lichtheid in zijn lichaam. Zeg maar ja tegen het leven en tegen de schoot. Dit in tegenstelling met de bezitterige één op één relatie die Jos met Huguette heeft en de "ik en ik alleen bepaal hier wanneer er geknuffeld wordt" attitude van Wis.
Het sociale evenwicht van de poezen in huis wordt door de komst van de kleine kater natuurlijk grondig door mekaar geschud. De puber die Sus is heeft namelijk helemaal geen respect voor de strepen van Wis en het gewicht van Jos. Zijn speelse pogingen tot het leggen van contact worden steevast verkeerd geïnterpreteerd. Nonkel Jos neemt het gewoon niet dat er zo een spring in't veld hem besluipt of zelfs maar recht in de ogen kijkt. Het aloude klappeke-doen doet het hier niet. Dat Wis lange tenen heeft wisten we al en ook voor Sus geldt het zero-tolerance beleid. Er is een onzichtbare NO-GO zone rond Wis van één à twee meter. Bij overtreding gaat er een onheilspellende sirene af. Suske bedoelt het nochtans niet slecht. Hij wil alleen maar spelen.
Ik blijf me ondertussen verwonderen over de relatie kat-mens. Waarom schenkt een kat kopjes, likjes, een ganse vrijscène aan een mens terwijl ze haar soortgenoten liefst zo ver mogelijk van zich afhoudt? Ik kan het alleen maar hoofdschuddend aankijken.
De jonge kater kon ons niet vertellen hoe hij heette in zijn vorige thuis dus doopten we hem Sus.
Suske is een kater van de meegaande soort. Je neemt hem op en je voelt een zachte lichtheid in zijn lichaam. Zeg maar ja tegen het leven en tegen de schoot. Dit in tegenstelling met de bezitterige één op één relatie die Jos met Huguette heeft en de "ik en ik alleen bepaal hier wanneer er geknuffeld wordt" attitude van Wis.
Het sociale evenwicht van de poezen in huis wordt door de komst van de kleine kater natuurlijk grondig door mekaar geschud. De puber die Sus is heeft namelijk helemaal geen respect voor de strepen van Wis en het gewicht van Jos. Zijn speelse pogingen tot het leggen van contact worden steevast verkeerd geïnterpreteerd. Nonkel Jos neemt het gewoon niet dat er zo een spring in't veld hem besluipt of zelfs maar recht in de ogen kijkt. Het aloude klappeke-doen doet het hier niet. Dat Wis lange tenen heeft wisten we al en ook voor Sus geldt het zero-tolerance beleid. Er is een onzichtbare NO-GO zone rond Wis van één à twee meter. Bij overtreding gaat er een onheilspellende sirene af. Suske bedoelt het nochtans niet slecht. Hij wil alleen maar spelen.
Ik blijf me ondertussen verwonderen over de relatie kat-mens. Waarom schenkt een kat kopjes, likjes, een ganse vrijscène aan een mens terwijl ze haar soortgenoten liefst zo ver mogelijk van zich afhoudt? Ik kan het alleen maar hoofdschuddend aankijken.
Bevroren meer in Schulen
Hans ging gisteren schaatsen in Schulen en maakte dit filmpje met de foto's die hij ginder nam.
zaterdag 10 januari 2009
Bart Dewever
De neofascist Dewever staat de laatst dagen in het centrum van de belangstelling. Zijn optreden in De Slimste Mens is op zijn minst gezegd opvallend te noemen. Los van het feit of je het nu op politiek vlak eens bent met hem of niet, je kunt er niet om heen dat de man hyperintelligent is en/of superambitieus. Een man die spelen serieus neemt. Dit feit alleen al samen met zijn beroemde foto op het wiebelkonijn met een van zijn vier spruitjes: Dewever hééft iets. Hij brengt mij bovendien aan het lachen en mensen die grappig zijn kunnen geen slechte mensen zijn. Ik denk daarbij aan het spelletje verbale ping-pong dat hij speelde met Rik Torfs, een paar afleveringen geleden. Grandioos! Gewoonlijk heeft Torfs altijd het laatste woord, maar hier bleef hij uitgeteld achter, weggesmasht door de backhand van Dewever, autoritair als ware het Niels Boonen zelf!
Kijk, ik bedoel dit. Ik heb geen zin om mijn mening over een persoon te laten bepalen door ordinair links-rechts denken. Natuurlijk staat hij langs te verkeerde kant. Natuurlijk sympatiseert hij heimelijk voor Duitsland als er voetbal is (hij kijkt trouwens alleen maar als Duitsland speelt, ikzelf ben eerder geneigd tot het opvoeren van een "don't mention the war"-scene in de buurt van Duitse specimens). Maar zijn verschijning op de buis komt mij een stuk frisser over dan de smoelentrekkende Goedele Liekens. Wie heeft er nu zo'n groot ego dat je er een maandblad aan moet wijden? Zo mensen associeer ik eerder met de familie Pfaff of Planckaert, en laat ik liever links (sic) liggen.
Kijk, ik bedoel dit. Ik heb geen zin om mijn mening over een persoon te laten bepalen door ordinair links-rechts denken. Natuurlijk staat hij langs te verkeerde kant. Natuurlijk sympatiseert hij heimelijk voor Duitsland als er voetbal is (hij kijkt trouwens alleen maar als Duitsland speelt, ikzelf ben eerder geneigd tot het opvoeren van een "don't mention the war"-scene in de buurt van Duitse specimens). Maar zijn verschijning op de buis komt mij een stuk frisser over dan de smoelentrekkende Goedele Liekens. Wie heeft er nu zo'n groot ego dat je er een maandblad aan moet wijden? Zo mensen associeer ik eerder met de familie Pfaff of Planckaert, en laat ik liever links (sic) liggen.
Slimmen
Aan al wie een serieuze kater overgehouden heeft aan de feestdagen. Te veel eten en vooral drinken is slecht voor de maag. Comazuipen is uit, leve de nieuwste trend: slimmen. Dronken worden zonder een glas aan te raken, het kan! Al lijkt het me wel een beetje gevaarlijk. Voor je het weet lig je in het ziekenhuis met met een promilletje te veel in je bloed. Met andere woorden: Niet Doen Nonkel Willy!
Abonneren op:
Posts (Atom)
