Vaak loopt of fietst er hier over de vrijdagmarkt een of ander individu met de deuren en vensters in zijn hoofd wagenwijd open waardoor zijn monologue intérieur helemaal en ongecensureerd naar buiten waait. Alle rancune, gemiste kansen en zinnen op wraak komen er uit in korte soms zelfs geschreeuwde staccato zinnen. Er wordt hierover vaak meewarig gedaan, het IS ook echt grappig als je hiervan getuige bent. Net zoals de gek die regelmatig inbreekt in een winkel en zich telkens vergrijpt aan steeds hetzelfde type opblaaspop.
Het drama in Dendermonde is niet grappig. Toch is het dezelfde waanzin die hier toeslaat, de meer dodelijke variant ervan, die toeslaat als een inslaande meteoor. Een noodlot waartegen geen pleister maar ook geen troost bestaat.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten