80 is prachtig

Donderdag was het de verjaardag van ons moeder.
80.

Moeders verjaardag roept bij ons in de familie al heel ons leven donkere wolken op die het gezapige dagelijkse leven in een mum van tijd in een moeras kunnen veranderen waar je zonder professionele hulp niet uitkomt. We lopen er met zijn allen dus instinctief met een grote boog omheen. In ons collectief onbewuste is het een no-go zone die afgespannen is met zwart-gele linten en paaltjes met oranje zwaailichten er bij.

Een van de moedigen die vorige donderdag zo onbeschaamd was aan te bellen met een doosje pralines was Tante Jacqueline. Het arme mens werd zowat de straat op geschopt, met chocolaatjes en al.
Toch hadden we - op initiatief van Carine - het plannetje opgevat met zijn vieren donderdagavond present te zijn aan de nummer 84 in Wommersom. Toen Vera de afloop van Jacquelines bezoek ter ore kwam belde ze mij in de loop van de namiddag nog op: "Gaan we?"
Carine was de onverschrokkene die als eerste langsging en mij sms-te dat de coast clear was.

Het werd een heel gezellige avond.
Onze Hans moest iets vroeger dan gewoonlijk naar zijn nachtshift, waardoor we hem en zijn liefdesleven ongehinderd door de mangel konden halen. Maar meer nog was ons ma aan het woord met haar herinneringen aan verre verledens.
Zo was er het verhaal van een éénentwintigste verjaardag. Het meisje Lucie was aan het werk bij haar rijke bazen in Brussel. Ze had het getroffen bij de familie. Ze was er nooit "la bonne", maar Lucie. Ze leerde er feestelijk te koken en ze leerde Frans. Er was een diner met vele genodigden. Lucie stond in de keuken, schepte nog een tweede keer op, deed de ronde met de wijn. In de keuken kreeg ze het bezoek van één van de dames. Quel âge avez-vous, mademoiselle? was de vraag. Vingt-et-un, madame, vingt-et-un, aujourd'hui. Onder de bordje vond de mademoiselle die middag bij het afruimen een dubbele fooi. Het geld moest op, want ze moest het anders toch afgeven aan haar moeder thuis. Een mantelpakje en een bezoek aan een dure kapper. Een dag om nooit te vergeten blijkbaar...

Het werd dus een heel gezellige avond. Met feestelijke drankjes en koffie met chocolaatjes en met een moeder die voor het eerst in jaren op zo'n ontspannen manier haar verjaardag vierde.