Als achtjarige was het uitbreken van de oorlog een hele gebeurtenis die als het ware diep in je geheugen staat gebeiteld .Hier mijn ervaren:
1940 - Oorlog:
10 mei: Ik herinner me die morgen: De hemel was azuurblauw van kleur, geen wolkje aan de hemel. Plotseling hoorden we in het uitspansel en in de verste verte een geronk van vliegtuigmotoren dat nader en nader kwam. We renden de achterkoer op. Iedereen trouwens. We keken van waar het gebrom kwam en wat zagen wij? Hele formatie’s vliegtuigen. Ze schitterden in het zonlicht als allemaal blinkende stipjes. Als kind weet je niet wat je ziet..
Onze ouders echter, keken angstig toe.Ik hoor nog die ene zin: “Het is oorlog” …
Al in de dertiger jaren was Hitler de sterke man aan’t worden. Polen was reeds in zijn handen.
Het werd een verschrikking voor gans de wereld. Gevolgen bleven niet uit. Jonge lui werden gemobiliseerd en moesten naar’t front. De rijkswachters ook. Het was oorlog. Ik zie hen nog vertrekken met ransel , geweer. en helm op het hoofd. Zij moesten ook naar de “Vlaanders”. Onze pa had alles zo geregeld dat wij, om niet alleen achter te blijven in de rijkswachtkazerne, in de nabije buurt in de Halensebaan bij kleine zelfstandige boeren konden gaan verblijven. Trees was een heel vriendelijke vrouw. Van rond de veertig jaar, ongetrouwd en moeder van een zoon, Louis. Zij had twee broers, Charel en Gust Reniers. Ook beiden ongehuwd. Daar hadden wij dus
gedurende een hele periode onze intrek genomen.
Het werd een verschrikking voor gans de wereld. Gevolgen bleven niet uit. Jonge lui werden gemobiliseerd en moesten naar’t front. De rijkswachters ook. Het was oorlog. Ik zie hen nog vertrekken met ransel , geweer. en helm op het hoofd. Zij moesten ook naar de “Vlaanders”. Onze pa had alles zo geregeld dat wij, om niet alleen achter te blijven in de rijkswachtkazerne, in de nabije buurt in de Halensebaan bij kleine zelfstandige boeren konden gaan verblijven. Trees was een heel vriendelijke vrouw. Van rond de veertig jaar, ongetrouwd en moeder van een zoon, Louis. Zij had twee broers, Charel en Gust Reniers. Ook beiden ongehuwd. Daar hadden wij dus
gedurende een hele periode onze intrek genomen.
Inval van Duitsers. Hele lange slierten kolonnes, van auto’s, motoren met zijspannen vol met lachende Duitse soldaten kwamen het dorp binnengereden. Omdat de Belgische soldaten in
het centrum van Winge De steenweg Leuven Diest hadden opgeblazen, (ik zie nog vier grote kuilen tegenover de kerk, er werd springstof ingelegd, en terug met aarde gevuld) waren de Duitsers verplicht een andere route te kiezen voor hun opmars richting Leuven.. Veel moesten ze niet zoeken. Ze waren in het bezit van recente stafkaarten De Halense baan, waar wij dus ook verbleven was voor hen de oplossing. Dat maakt dat wij dus getuige waren van hun intrede.
Sommige Duitse eenheden stationeerden ook in ons dorp. Dat betekende ook dat ze hun intrek namen bij de burgers . Zo vonden ze ook hun weg naar de rijkswachtkazerne die op dit moment verlaten was door de gezinnen. Ze sloegen de deuren open met hun geweerkolven.
Dit ging gepaard met enorm gebonk en gestamp zelf hoorbaar tot waar wij vertoefden. In vogelvlucht was dit maar een vier a vijfhonderd meter van mekaar verwijderd. Ik moet nog altijd de moed van ons moeder bewonderen. Bij het horen van dit lawaai zei ze tegen Paul :” Ik ga er naartoe, kom Paul kom maar mee", en Paul met een klein hartje mee. Ze kwam er juist op tijd aan. Onze deur was net niet ingetrapt. De medebewoners kwamen er zo niet vanaf.
Naast geforceerde deuren hadden ze ook kasten geplunderd en de etensvoorraden aangesproken. Tegen ons moeder waren ze heel correct gebleven we mochten terug naar onze woning komen. Wat en moedige vrouw was ons ma toch?
Op 28 mei was Belgie volledig bezet door de Duitsers. Léopold III tekent de onvoorwaardelijke capitulatie van het Belgische leger zonder dat de Belgische regering hiermee akkoord gaat.
(kroniek van Belgie) Veel Belgische soldaten worden als krijgsgevangenen naar Duitsland gestuurd om er te werken. Stilaan komen ook de Rijkswachters terug naar de kazerne. Ze waren echter totaal uit mekaar geslagen. Onze pa was als laatste. Ik zie ons moeder nog altijd dagelijks, op een stoel gezeten aan de voordeur en wij rond haar, wachtend op pa. Af en
stopte ze met haar breiwerk, de blik gericht naar de grote steenweg toe; en een traan wegpinkend.
Daar komt pa. Op een namiddag zagen ,wij eerst, een fietser in de verte aankomen. Daarin herkenden we onze pa: ”Pa is daar!”
Wij renden hem tegemoet. Hij liet zijn fiets vallen, en kuste ons innig. Ons ma en wij waren eindelijk bevrijd van alle onrust. Nooit vergeet ik dat heerlijk moment.
Leopold III ontmoet op 19 november Hitler, na bemiddeling van princes Marie-Josée. Léopold pleit voor de vrijlating van Belgische krijgsgevangenen (kroniek van Belgie).
In 1941 trouwt Léopold met Liliane Baels, het merendeel van de Belgen betreuren dit huwelijk. De herinnering aan de verongelukte Koningin Astrid blijft levend.
Ondertussen komt ook de weerstand tot stand. Het V.N.V bindt de strijd aan tegen al wat wit is. De streek van St-Joris Winge is een wespennest. (wordt vervolgd).
het centrum van Winge De steenweg Leuven Diest hadden opgeblazen, (ik zie nog vier grote kuilen tegenover de kerk, er werd springstof ingelegd, en terug met aarde gevuld) waren de Duitsers verplicht een andere route te kiezen voor hun opmars richting Leuven.. Veel moesten ze niet zoeken. Ze waren in het bezit van recente stafkaarten De Halense baan, waar wij dus ook verbleven was voor hen de oplossing. Dat maakt dat wij dus getuige waren van hun intrede.
Sommige Duitse eenheden stationeerden ook in ons dorp. Dat betekende ook dat ze hun intrek namen bij de burgers . Zo vonden ze ook hun weg naar de rijkswachtkazerne die op dit moment verlaten was door de gezinnen. Ze sloegen de deuren open met hun geweerkolven.
Dit ging gepaard met enorm gebonk en gestamp zelf hoorbaar tot waar wij vertoefden. In vogelvlucht was dit maar een vier a vijfhonderd meter van mekaar verwijderd. Ik moet nog altijd de moed van ons moeder bewonderen. Bij het horen van dit lawaai zei ze tegen Paul :” Ik ga er naartoe, kom Paul kom maar mee", en Paul met een klein hartje mee. Ze kwam er juist op tijd aan. Onze deur was net niet ingetrapt. De medebewoners kwamen er zo niet vanaf.
Naast geforceerde deuren hadden ze ook kasten geplunderd en de etensvoorraden aangesproken. Tegen ons moeder waren ze heel correct gebleven we mochten terug naar onze woning komen. Wat en moedige vrouw was ons ma toch?
Op 28 mei was Belgie volledig bezet door de Duitsers. Léopold III tekent de onvoorwaardelijke capitulatie van het Belgische leger zonder dat de Belgische regering hiermee akkoord gaat.
(kroniek van Belgie) Veel Belgische soldaten worden als krijgsgevangenen naar Duitsland gestuurd om er te werken. Stilaan komen ook de Rijkswachters terug naar de kazerne. Ze waren echter totaal uit mekaar geslagen. Onze pa was als laatste. Ik zie ons moeder nog altijd dagelijks, op een stoel gezeten aan de voordeur en wij rond haar, wachtend op pa. Af en
stopte ze met haar breiwerk, de blik gericht naar de grote steenweg toe; en een traan wegpinkend.
Daar komt pa. Op een namiddag zagen ,wij eerst, een fietser in de verte aankomen. Daarin herkenden we onze pa: ”Pa is daar!”
Wij renden hem tegemoet. Hij liet zijn fiets vallen, en kuste ons innig. Ons ma en wij waren eindelijk bevrijd van alle onrust. Nooit vergeet ik dat heerlijk moment.
Leopold III ontmoet op 19 november Hitler, na bemiddeling van princes Marie-Josée. Léopold pleit voor de vrijlating van Belgische krijgsgevangenen (kroniek van Belgie).
In 1941 trouwt Léopold met Liliane Baels, het merendeel van de Belgen betreuren dit huwelijk. De herinnering aan de verongelukte Koningin Astrid blijft levend.
Ondertussen komt ook de weerstand tot stand. Het V.N.V bindt de strijd aan tegen al wat wit is. De streek van St-Joris Winge is een wespennest. (wordt vervolgd).
Pa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten