... De echo bevestigt de corticale onderbreking aan de bovenzijde van het acromion, intra-articulair, met hydrartrose van het AC gewricht...
Judo, een mooie sport.
dinsdag 30 januari 2007
maandag 29 januari 2007
Memories, aflevering 3
Als achtjarige was het uitbreken van de oorlog een hele gebeurtenis die als het ware diep in je geheugen staat gebeiteld .Hier mijn ervaren:
1940 - Oorlog:
10 mei: Ik herinner me die morgen: De hemel was azuurblauw van kleur, geen wolkje aan de hemel. Plotseling hoorden we in het uitspansel en in de verste verte een geronk van vliegtuigmotoren dat nader en nader kwam. We renden de achterkoer op. Iedereen trouwens. We keken van waar het gebrom kwam en wat zagen wij? Hele formatie’s vliegtuigen. Ze schitterden in het zonlicht als allemaal blinkende stipjes. Als kind weet je niet wat je ziet..
Onze ouders echter, keken angstig toe.Ik hoor nog die ene zin: “Het is oorlog” …
Al in de dertiger jaren was Hitler de sterke man aan’t worden. Polen was reeds in zijn handen.
Het werd een verschrikking voor gans de wereld. Gevolgen bleven niet uit. Jonge lui werden gemobiliseerd en moesten naar’t front. De rijkswachters ook. Het was oorlog. Ik zie hen nog vertrekken met ransel , geweer. en helm op het hoofd. Zij moesten ook naar de “Vlaanders”. Onze pa had alles zo geregeld dat wij, om niet alleen achter te blijven in de rijkswachtkazerne, in de nabije buurt in de Halensebaan bij kleine zelfstandige boeren konden gaan verblijven. Trees was een heel vriendelijke vrouw. Van rond de veertig jaar, ongetrouwd en moeder van een zoon, Louis. Zij had twee broers, Charel en Gust Reniers. Ook beiden ongehuwd. Daar hadden wij dus
gedurende een hele periode onze intrek genomen.
Het werd een verschrikking voor gans de wereld. Gevolgen bleven niet uit. Jonge lui werden gemobiliseerd en moesten naar’t front. De rijkswachters ook. Het was oorlog. Ik zie hen nog vertrekken met ransel , geweer. en helm op het hoofd. Zij moesten ook naar de “Vlaanders”. Onze pa had alles zo geregeld dat wij, om niet alleen achter te blijven in de rijkswachtkazerne, in de nabije buurt in de Halensebaan bij kleine zelfstandige boeren konden gaan verblijven. Trees was een heel vriendelijke vrouw. Van rond de veertig jaar, ongetrouwd en moeder van een zoon, Louis. Zij had twee broers, Charel en Gust Reniers. Ook beiden ongehuwd. Daar hadden wij dus
gedurende een hele periode onze intrek genomen.
Inval van Duitsers. Hele lange slierten kolonnes, van auto’s, motoren met zijspannen vol met lachende Duitse soldaten kwamen het dorp binnengereden. Omdat de Belgische soldaten in
het centrum van Winge De steenweg Leuven Diest hadden opgeblazen, (ik zie nog vier grote kuilen tegenover de kerk, er werd springstof ingelegd, en terug met aarde gevuld) waren de Duitsers verplicht een andere route te kiezen voor hun opmars richting Leuven.. Veel moesten ze niet zoeken. Ze waren in het bezit van recente stafkaarten De Halense baan, waar wij dus ook verbleven was voor hen de oplossing. Dat maakt dat wij dus getuige waren van hun intrede.
Sommige Duitse eenheden stationeerden ook in ons dorp. Dat betekende ook dat ze hun intrek namen bij de burgers . Zo vonden ze ook hun weg naar de rijkswachtkazerne die op dit moment verlaten was door de gezinnen. Ze sloegen de deuren open met hun geweerkolven.
Dit ging gepaard met enorm gebonk en gestamp zelf hoorbaar tot waar wij vertoefden. In vogelvlucht was dit maar een vier a vijfhonderd meter van mekaar verwijderd. Ik moet nog altijd de moed van ons moeder bewonderen. Bij het horen van dit lawaai zei ze tegen Paul :” Ik ga er naartoe, kom Paul kom maar mee", en Paul met een klein hartje mee. Ze kwam er juist op tijd aan. Onze deur was net niet ingetrapt. De medebewoners kwamen er zo niet vanaf.
Naast geforceerde deuren hadden ze ook kasten geplunderd en de etensvoorraden aangesproken. Tegen ons moeder waren ze heel correct gebleven we mochten terug naar onze woning komen. Wat en moedige vrouw was ons ma toch?
Op 28 mei was Belgie volledig bezet door de Duitsers. Léopold III tekent de onvoorwaardelijke capitulatie van het Belgische leger zonder dat de Belgische regering hiermee akkoord gaat.
(kroniek van Belgie) Veel Belgische soldaten worden als krijgsgevangenen naar Duitsland gestuurd om er te werken. Stilaan komen ook de Rijkswachters terug naar de kazerne. Ze waren echter totaal uit mekaar geslagen. Onze pa was als laatste. Ik zie ons moeder nog altijd dagelijks, op een stoel gezeten aan de voordeur en wij rond haar, wachtend op pa. Af en
stopte ze met haar breiwerk, de blik gericht naar de grote steenweg toe; en een traan wegpinkend.
Daar komt pa. Op een namiddag zagen ,wij eerst, een fietser in de verte aankomen. Daarin herkenden we onze pa: ”Pa is daar!”
Wij renden hem tegemoet. Hij liet zijn fiets vallen, en kuste ons innig. Ons ma en wij waren eindelijk bevrijd van alle onrust. Nooit vergeet ik dat heerlijk moment.
Leopold III ontmoet op 19 november Hitler, na bemiddeling van princes Marie-Josée. Léopold pleit voor de vrijlating van Belgische krijgsgevangenen (kroniek van Belgie).
In 1941 trouwt Léopold met Liliane Baels, het merendeel van de Belgen betreuren dit huwelijk. De herinnering aan de verongelukte Koningin Astrid blijft levend.
Ondertussen komt ook de weerstand tot stand. Het V.N.V bindt de strijd aan tegen al wat wit is. De streek van St-Joris Winge is een wespennest. (wordt vervolgd).
het centrum van Winge De steenweg Leuven Diest hadden opgeblazen, (ik zie nog vier grote kuilen tegenover de kerk, er werd springstof ingelegd, en terug met aarde gevuld) waren de Duitsers verplicht een andere route te kiezen voor hun opmars richting Leuven.. Veel moesten ze niet zoeken. Ze waren in het bezit van recente stafkaarten De Halense baan, waar wij dus ook verbleven was voor hen de oplossing. Dat maakt dat wij dus getuige waren van hun intrede.
Sommige Duitse eenheden stationeerden ook in ons dorp. Dat betekende ook dat ze hun intrek namen bij de burgers . Zo vonden ze ook hun weg naar de rijkswachtkazerne die op dit moment verlaten was door de gezinnen. Ze sloegen de deuren open met hun geweerkolven.
Dit ging gepaard met enorm gebonk en gestamp zelf hoorbaar tot waar wij vertoefden. In vogelvlucht was dit maar een vier a vijfhonderd meter van mekaar verwijderd. Ik moet nog altijd de moed van ons moeder bewonderen. Bij het horen van dit lawaai zei ze tegen Paul :” Ik ga er naartoe, kom Paul kom maar mee", en Paul met een klein hartje mee. Ze kwam er juist op tijd aan. Onze deur was net niet ingetrapt. De medebewoners kwamen er zo niet vanaf.
Naast geforceerde deuren hadden ze ook kasten geplunderd en de etensvoorraden aangesproken. Tegen ons moeder waren ze heel correct gebleven we mochten terug naar onze woning komen. Wat en moedige vrouw was ons ma toch?
Op 28 mei was Belgie volledig bezet door de Duitsers. Léopold III tekent de onvoorwaardelijke capitulatie van het Belgische leger zonder dat de Belgische regering hiermee akkoord gaat.
(kroniek van Belgie) Veel Belgische soldaten worden als krijgsgevangenen naar Duitsland gestuurd om er te werken. Stilaan komen ook de Rijkswachters terug naar de kazerne. Ze waren echter totaal uit mekaar geslagen. Onze pa was als laatste. Ik zie ons moeder nog altijd dagelijks, op een stoel gezeten aan de voordeur en wij rond haar, wachtend op pa. Af en
stopte ze met haar breiwerk, de blik gericht naar de grote steenweg toe; en een traan wegpinkend.
Daar komt pa. Op een namiddag zagen ,wij eerst, een fietser in de verte aankomen. Daarin herkenden we onze pa: ”Pa is daar!”
Wij renden hem tegemoet. Hij liet zijn fiets vallen, en kuste ons innig. Ons ma en wij waren eindelijk bevrijd van alle onrust. Nooit vergeet ik dat heerlijk moment.
Leopold III ontmoet op 19 november Hitler, na bemiddeling van princes Marie-Josée. Léopold pleit voor de vrijlating van Belgische krijgsgevangenen (kroniek van Belgie).
In 1941 trouwt Léopold met Liliane Baels, het merendeel van de Belgen betreuren dit huwelijk. De herinnering aan de verongelukte Koningin Astrid blijft levend.
Ondertussen komt ook de weerstand tot stand. Het V.N.V bindt de strijd aan tegen al wat wit is. De streek van St-Joris Winge is een wespennest. (wordt vervolgd).
Pa
Feestje ten huize Boonen
Ik wil graag een aankondiging doen:
Alle Ogiers-en en aanverwanten zijn welkom ten huize Boonen op 19 februari '07. Vanaf 15 u staan de bubbels koud! Alle instrumenten, zangerstemmen, dichters, schrijvers of een paar goei CD's zijn welkom.
Tot dan?
Carine
Alle Ogiers-en en aanverwanten zijn welkom ten huize Boonen op 19 februari '07. Vanaf 15 u staan de bubbels koud! Alle instrumenten, zangerstemmen, dichters, schrijvers of een paar goei CD's zijn welkom.
Tot dan?
Carine
[correctie]: het is dus inderdaad zondag de 18de en niet de 19de. Iedereen present!
Film - The Prestige
"The Prestige" gezien, met in een bijrol een enigmatische David Bowie. Spreekt met een speciaal Slavisch-Duits accent. Hij speelt hier immers de figuur Nicola Tesla, een servische uitvinder, het enige personage uit de film dat echt bestaan heeft. Zoals je in de link kunt lezen was hij een serieuze concurrent van Edison.
In de context van Londen anno 1900 wordt een groeiende rivaliteit uit de doeken gedaan tussen twee goochelaars. Goochelen (magic in het engels) situeert zich in die tijd nog tussen wetenschap en magie. Om de film te volgen moet je wel alle logica en wetenschap laten varen. Het gaat hier immers niet om het te proberen begrijpen van de trucs die de rivalen-goochelaars op het podium tonen. Wel om de plot en de vaststelling hoe ver een mens kan gaan in het bereiken van zijn doelen, tot en met een pact met de duivel. Faust lijkt minder vergezocht dan je denkt, hij was immers zelf een wetenschapper en een magiër. Het Faustverhaal kan je heden gemakkelijk interpreteren als volgt. De mens die door de jaren heen zijn principes en doelen zodanig moet bijstellen en afzwakken dat hij als hij oud is merkt dat er nog maar bitter weinig overblijft van zijn jeugdige aspiraties. Hoe moeilijk is het niet om zuiver en puur te blijven door de jaren heen en je communiezieltje niet te bevuilen met opportunisme, achterklap en vuile manieren. Hoe moeilijk is het niet om de "yellow brick road" te volgen...
zaterdag 27 januari 2007
Mattheus-passie
Gisteren voor het eerst naar de koorrepetitie van de KGOV geweest. Dat is de Koninklijke Gentse Oratorium Vereniging.
Ik ga mee repeteren in de tenor-partij van de Mattheus Passie. Het optreden is op 1 april al, het zit er wel niet in dat ik tegen dan al mee kan optreden. Waarschijnlijk volgend jaar.
Staan ook op het program: Requiem van Mozart en de muziek van de huwelijksmis van Charles en Diana. Wordt zeker nog leuk. Ik hou jullie op de hoogte.
donderdag 25 januari 2007
Gedichtendag
soms
ik wacht soms op twee ogen
een stem, een woord, een wang
op straat, soms in de bus
iemand fietst voorbij
en lacht denk ik naar mij
ik zweef, ik schrijf, ik schreef
stromend water staat zo stil
maanden, dagen, uren
rimpelingen blijven staan
stilte mag soms duren
Hans Hagen
Uit: Maar jij
ik wacht soms op twee ogen
een stem, een woord, een wang
op straat, soms in de bus
iemand fietst voorbij
en lacht denk ik naar mij
ik zweef, ik schrijf, ik schreef
stromend water staat zo stil
maanden, dagen, uren
rimpelingen blijven staan
stilte mag soms duren
Hans Hagen
Uit: Maar jij
zondag 21 januari 2007
Baz Luhrmann
In "Everybody`s Free (To Wear Sunscreen)" zegt Baz Luhrman:
"Enjoy the power and beauty of your youth. Oh, never mind. You will not understand the power and beauty of your youth until they've faded. But trust me, in 20 years, you'll look back at photos of yourself and recall in a way you can't grasp now how much possibility lay before you and how fabulous you really looked."
Had ik dat toen maar beseft. Toen zat ik letterlijk met mijn hoofd in de wolken science fiction van Ray Bradbury te lezen, nauwelijks beseffend dat er meisjes naar me keken, als ze al keken.
"Enjoy the power and beauty of your youth. Oh, never mind. You will not understand the power and beauty of your youth until they've faded. But trust me, in 20 years, you'll look back at photos of yourself and recall in a way you can't grasp now how much possibility lay before you and how fabulous you really looked."
Had ik dat toen maar beseft. Toen zat ik letterlijk met mijn hoofd in de wolken science fiction van Ray Bradbury te lezen, nauwelijks beseffend dat er meisjes naar me keken, als ze al keken.
vrijdag 19 januari 2007
donderdag 18 januari 2007
Memories, aflevering 2
Hier nog een passage uit "Memories". Hier lees je de eerste aflevering. Charel Delerue was nogal een ouderwets type.Een zwarte gekrulde moustache. Hij had kromme benen die nog meer opvielen als hij zijn lederen beenstukken (getten) aanhad .Op dienst hadden rijkswachters in die tijd een rijbroek en beenstukken aan. Mevrouw was ook een echte westvlaamse .
Plannetje
Na de wekelijkse zondagshoogmis bleef ie nogal eens hangen op café. ‘k Zie hem nog thuiskomen. Bolhoedje in de nek, waggelend op de benen , en zo naar boven; ‘t Zat er dikwijls bovenarms op. Stoelen vielen tegen de grond en er was een lawaai van jewelste.allemaal in de taal van Bachten de Kuppe.
De brigade bestond toen uit vijf manschappen dus woonden er twee buiten de gendarmerie.
Naast het gebouw aan de linkerzijde stond een groot kanon vanuit de 1e wereldoorlog.Het kanon had een korte dikke loop. U moet niet vragen welke toeren we daarop uitgehaald hebben.Er zijn nog foto’s van.
Achter het gebouw was een grote achterkoer. Speelruimte genoeg dus. Aan de andere zijde van de rijkswachtkazerne bevond zich het klooster met meisjesschool . De bewaarschool van dezelfde zusters was hogerop de Tiense steenweg. Ik herinner me nog mijn eerste stappen naar die school. Naast die bewaarschool woonde Juul Wolfs. Een kleine boer met wat koeien. Ons moeder ging daar steeds haar melk halen. Het was tijdens zo een melkafhaling dat ze me naar de kleuterschool bracht. En huilen maar. Ik voelde me wel wat bedrogen toen. Van de zusters kan ik evenwel niet veel goeds vertellen. Weet je dat we heel braaf moesten zijn om een appelsienschil te krijgen, en wanneer de buur Juul Wolfs appelen over de muur gooide, dezen onmiddellijk in de tas van de zuster verdwenen!
In 1938 moesten we verhuizen.. Het nieuwe verblijf bevond zich op de Glabbeekse steenweg. Het was een gebouw met vier woningen. En voor die tijd een modern gebouw. De woningen bestonden beneden uit twee zitplaatsen en een keuken. Er waren twee slaapkamers. Er boven was een grote zolderruimte en het ganse complex was onderkelderd. Achter het gebouw was een koer de ganse grootte van het gebouw en toch wel een vijftien meter diep. Daarachter was een grote moestuin. Omgeven door prikkeldraad. Het volstond om er door te kruipen om toegang te krijgen in een grote weide. Naast die weide vloeide de “Wingerbeek”Als je de
avonturen van de "Witte van Zichem" kent dan heb je een klein beeld wat er aan die “Wingerbeek “zich zoal afspeelde. Zeker in de vrije dagen als het geen school was ,was de Wingerbeek een echte pleisterplaats. Er werden dijken aangelegd om alzo de vissen (kleine witvisjes) in te sluiten en te vangen. De beek was ook een zwemgelegenheid, met of zonder zwemuitrusting. Menigeen kwam ook dikwijls ongewild met een nat pak thuis.
Ik denk dat we in datzelfde jaar dat we in de grote vakantie een uitstap gedaan hebben naar Doel. Onze pa had in Doel een tante wonen “tante Roos”. Haar man was reeds overleden toen. Tante Roos was een klein vrouwtje. Haar grijze haar was opgestoken . Het was een echte babbelkous. We gingen dagelijks baden in de schelde. Ik weet nog dat we ons eens ernstig verveelden en begonnen te ruzieen tegen mekaar en Tante Roos kon er niet goed tegen. Zei ze tegen Pa: “Allez Miel , ga nog maar eens met de jongens naar de dijk.” (ze sprak het uit als daik )dan was ze van ons af. De dijk was niet ver van de huidige kerncentrale verwijderd. De windmolen van toen staat er nog steeds, weliswaar in de schaduw van twee enorme schouwen van de centrale. 1938 was ook het jaar dat ik naar het 1e studiejaar kon. Dat is altijd
een hele gebeurtenis voor een kind. De jongensschool was op de Grote steenweg gelegen..Van bij ons zo een 10tal minuten te voet. In de gemeenteschool waren 3 onderwijzers. Ieder onderwijzer had 2 studiejaren onder zich. Geen sinucure, je moet weten dat in ieder jaar zo een 20 tot 30 kinderen waren. Meester Vandenbergh gaf les aan het 1en 2e. Meester Vanmalcot aan het 3e en 4e. En Glazemaekers het 5e en het 6e leerjaar. Glazemaekers was een verwoed V.N.V. er. maar daarover later meer..
Plannetje
Na de wekelijkse zondagshoogmis bleef ie nogal eens hangen op café. ‘k Zie hem nog thuiskomen. Bolhoedje in de nek, waggelend op de benen , en zo naar boven; ‘t Zat er dikwijls bovenarms op. Stoelen vielen tegen de grond en er was een lawaai van jewelste.allemaal in de taal van Bachten de Kuppe.
De brigade bestond toen uit vijf manschappen dus woonden er twee buiten de gendarmerie.
Naast het gebouw aan de linkerzijde stond een groot kanon vanuit de 1e wereldoorlog.Het kanon had een korte dikke loop. U moet niet vragen welke toeren we daarop uitgehaald hebben.Er zijn nog foto’s van.
Achter het gebouw was een grote achterkoer. Speelruimte genoeg dus. Aan de andere zijde van de rijkswachtkazerne bevond zich het klooster met meisjesschool . De bewaarschool van dezelfde zusters was hogerop de Tiense steenweg. Ik herinner me nog mijn eerste stappen naar die school. Naast die bewaarschool woonde Juul Wolfs. Een kleine boer met wat koeien. Ons moeder ging daar steeds haar melk halen. Het was tijdens zo een melkafhaling dat ze me naar de kleuterschool bracht. En huilen maar. Ik voelde me wel wat bedrogen toen. Van de zusters kan ik evenwel niet veel goeds vertellen. Weet je dat we heel braaf moesten zijn om een appelsienschil te krijgen, en wanneer de buur Juul Wolfs appelen over de muur gooide, dezen onmiddellijk in de tas van de zuster verdwenen!
In 1938 moesten we verhuizen.. Het nieuwe verblijf bevond zich op de Glabbeekse steenweg. Het was een gebouw met vier woningen. En voor die tijd een modern gebouw. De woningen bestonden beneden uit twee zitplaatsen en een keuken. Er waren twee slaapkamers. Er boven was een grote zolderruimte en het ganse complex was onderkelderd. Achter het gebouw was een koer de ganse grootte van het gebouw en toch wel een vijftien meter diep. Daarachter was een grote moestuin. Omgeven door prikkeldraad. Het volstond om er door te kruipen om toegang te krijgen in een grote weide. Naast die weide vloeide de “Wingerbeek”Als je de
avonturen van de "Witte van Zichem" kent dan heb je een klein beeld wat er aan die “Wingerbeek “zich zoal afspeelde. Zeker in de vrije dagen als het geen school was ,was de Wingerbeek een echte pleisterplaats. Er werden dijken aangelegd om alzo de vissen (kleine witvisjes) in te sluiten en te vangen. De beek was ook een zwemgelegenheid, met of zonder zwemuitrusting. Menigeen kwam ook dikwijls ongewild met een nat pak thuis.
Ik denk dat we in datzelfde jaar dat we in de grote vakantie een uitstap gedaan hebben naar Doel. Onze pa had in Doel een tante wonen “tante Roos”. Haar man was reeds overleden toen. Tante Roos was een klein vrouwtje. Haar grijze haar was opgestoken . Het was een echte babbelkous. We gingen dagelijks baden in de schelde. Ik weet nog dat we ons eens ernstig verveelden en begonnen te ruzieen tegen mekaar en Tante Roos kon er niet goed tegen. Zei ze tegen Pa: “Allez Miel , ga nog maar eens met de jongens naar de dijk.” (ze sprak het uit als daik )dan was ze van ons af. De dijk was niet ver van de huidige kerncentrale verwijderd. De windmolen van toen staat er nog steeds, weliswaar in de schaduw van twee enorme schouwen van de centrale. 1938 was ook het jaar dat ik naar het 1e studiejaar kon. Dat is altijd
een hele gebeurtenis voor een kind. De jongensschool was op de Grote steenweg gelegen..Van bij ons zo een 10tal minuten te voet. In de gemeenteschool waren 3 onderwijzers. Ieder onderwijzer had 2 studiejaren onder zich. Geen sinucure, je moet weten dat in ieder jaar zo een 20 tot 30 kinderen waren. Meester Vandenbergh gaf les aan het 1en 2e. Meester Vanmalcot aan het 3e en 4e. En Glazemaekers het 5e en het 6e leerjaar. Glazemaekers was een verwoed V.N.V. er. maar daarover later meer..
Wordt vervolgd
Pa.
zaterdag 13 januari 2007
Zoals het hoort
Gisteren naar een optreden van Kommil Foo geweest, waaruit wij de volgende mop onthouden. Volgens de heren van Kommil Foo de huismop ten huize van de familie Walschaerts, zo'n mop die bij elke bijeenkomst door een of andere zatte nonkel verteld wordt:
Jan komt thuis na een nachtje stappen met zijn vest vol kots. Zijn vrouw is boos en Jan zegt ter zijner verdediging dat zijn maat Piet, zelf strontzat en tegenover hem gezeten op de barkruk, hem ondergekotst heeft. Ter compensatie heeft hij 50 frank (frank inderdaad een mop met een baard) in zijn vestzak gestopt. De vrouw van Jan haalt het geld uit zijn zak en ziet dat het 100 in plaats van 50 frank is. Oh ja, zegt Jan snel, hij heeft ook nog in mijn broek gescheten.
Goei mop, goei mop, dat wel, maar de rest van het optreden was wel een beetje hoogstaander. Alhoewel...
De afsluiter was een madrigaal, mooi a capella gezongen door de broertjes, ons onderhoudend over de techniek van het pijpen van een ezel (ik hoorde naast mij dames eikes fluisteren, of was het eikel?). Hilarisch, we lagen in een deuk.
Tot daar de vunzigheid, de rest van het optreden was echt wel hoogstaander. Er werden vooral liedjes gezongen uit het hele repertoire van Kommil Foo onder begeleiding van 8 topmuzikanten, waaronder Tom Van Stiphout op gitaar.
Memorabel ook het liedje gebracht door Raf: "Ze houdt te veel van mij." Net zoals in dit nummer gaat het in het werk van Kommil Foo vooral over de losers, de mislukkingen en de pech en dus ook de zelfrelativering die het overleven in deze Goddeloze Wereld tot een mop kan maken...
A propos, een huismop, niets voor ons? Iemand een voorstel?
Jan komt thuis na een nachtje stappen met zijn vest vol kots. Zijn vrouw is boos en Jan zegt ter zijner verdediging dat zijn maat Piet, zelf strontzat en tegenover hem gezeten op de barkruk, hem ondergekotst heeft. Ter compensatie heeft hij 50 frank (frank inderdaad een mop met een baard) in zijn vestzak gestopt. De vrouw van Jan haalt het geld uit zijn zak en ziet dat het 100 in plaats van 50 frank is. Oh ja, zegt Jan snel, hij heeft ook nog in mijn broek gescheten.
Goei mop, goei mop, dat wel, maar de rest van het optreden was wel een beetje hoogstaander. Alhoewel...
De afsluiter was een madrigaal, mooi a capella gezongen door de broertjes, ons onderhoudend over de techniek van het pijpen van een ezel (ik hoorde naast mij dames eikes fluisteren, of was het eikel?). Hilarisch, we lagen in een deuk.
Tot daar de vunzigheid, de rest van het optreden was echt wel hoogstaander. Er werden vooral liedjes gezongen uit het hele repertoire van Kommil Foo onder begeleiding van 8 topmuzikanten, waaronder Tom Van Stiphout op gitaar.
Memorabel ook het liedje gebracht door Raf: "Ze houdt te veel van mij." Net zoals in dit nummer gaat het in het werk van Kommil Foo vooral over de losers, de mislukkingen en de pech en dus ook de zelfrelativering die het overleven in deze Goddeloze Wereld tot een mop kan maken...
A propos, een huismop, niets voor ons? Iemand een voorstel?
Lang zal ik leven
langzaliklevenlangzaliklevenlangzaliklevenindegloriaindeglooooriiiiaindeeeeglooooriiiiiiaaaaa hiphiphiphoera!hiphiphiphoera!hiphiphiphoera!
vrijdag 12 januari 2007
Bloei in januari
De japanse kerselaar die in onze straat vlakbij het schooltje staat, staat in bloei.
Nachten van 11 graden. Dagen van rond de 15 graden. Voorjaarsstormen. De zwaluwen vergeten te vertrekken. Bromvliegen in de keuken of onder het glazen afdak.
Het weer is de kluts kwijt. Is het januari of april?
woensdag 10 januari 2007
BitTorrent: snel muziek downloaden
Er is naast Limewire of vroeger Kazaa nog een interessante manier om muziek en films de downloaden van het internet nl. de "torrents". Een torrent is een klein bestandje van enkele kilobytes dat je vlot van het internet haalt en dat je opent met het programma BitTorrent.
Laat ons beginnen met het programma BitTorrent. Dat vind je voor nogabollen op download.com. Je haalt het programma af, klik gewoon op "download now", en installeert het. Met dit programma kan je torrents openen.
Een torrent is een bestand dat aan BitTorrent de weg wijst, waar het gezochte stuk te vinden is. Zodat je het kan downloaden. De manier van downloaden is precies dezelfde als bij bvb. Limewire. Er wordt gewerkt met ptp-netwerken. Dat zijn dus peer-to-peer netwerken (een peer is een engels woord dat je kan omschrijven als: "Someone who is one's equal in age, rank, etc; a contemporary, companion or fellow"), je legt met je computer dus rechtsreeks contact met een andere computer, zonder tussenstap van een ander programma. En de torrent wijst dus aan het programma de weg.
Hoe vind je een torrent? Die zijn gemakkelijk te vinden. Google maar eens op het woord "torrent" en je zult zien. Een goede site waar je quasi alles vind is torrentspy.com. Op de site staan pikante foto's om eventuele slappe nerds af te schrikken, maar ook voor het geld natuurlijk. Wij laten ons hierdoor niet afschrikken en geven in het zoekvak een term in bvb "pink floyd dark side of the moon", wat ons op deze pagina brengt. Je ziet dat je een lijst krijgt van alle beschikbare torrents voor deze zoekterm. In de rechterkolom zie je de "health", de gezondheid van de betreffende torrent. De eerste torrent klikken we aan en vervolgens klikken we op de groene tekst "download torrent". Windows vraagt ons of we willen "opslaan", "openen" of "annuleren", we gaan voor "opslaan". Je zorgt ervoor dat je het bestandje in dezelfde map plaats als het programma BitTorrent, dat hoeft niet perse maar het is handig. De torrent staat op een wip in de aangeduidde map en je opent hem met het programma BitTorrent. Nu gaat de torrent aan het werk en haalt in no time het hele album "Dark Side of the Moon" van het net bij een hele reeks "peers". Je krijgt een boodschap als het downloaden achter de rug is. Meestal krijg je een gecomprimeerd bestand binnen wat je nog moet uitpakken met WinRar of WinZip of zo maar dat lijkt me "no problemo".
Op die manier kan je ook films maar ook software van het net halen, zonder het risico van virussen zoals zeker bij Kazaa en in mindere mate bij Limewire het geval is.
Veel succes!
dinsdag 9 januari 2007
Herinneringen van de Godfather
Een paar weken geleden geleden nam onze pa een nieuwe computer in gebruik. Bij het overbrengen van de gegevens zei hij me dat hij aan zijn "Memories" aan het werken was. Die bestanden mochten zeker niet verloren gaan. Toen de gegevens op de nieuwe pc stonden bleek dat ze niet meer konden geopend worden in de nieuwe versie van Word. Paniek... We hebben ze dan wel kunnen converteren naar pdf-formaat en het probleem was opgelost. Ik heb de "Memories" niet gelezen maar wel aan pa gevraagd of hij bij wijze van "teaser" niet eens een voorpublicatie kon doen op deze blog. Bij deze:
Pa:
"Gezien ik geboren ben op 24 november 1932 is het in dit decennium dat ik mijn verste herinneringen zal moeten gaan uitgraven. Ik weet nog dat ons huis op de Tiense steenweg stond (het staat er heden nog), een oud huis met in het midden van de voorgevel een grote poort met rondeboog van boven.Er was één verdiep . Het was zo ingericht dat er ruimte was voor drie huishoudens.Op het gelijkvloers had je links van de poort het bureau van de rijkswacht. De 2e plaats achter het bureau daar woonden wij. In het midden achter de poort was een brede gang, achter het huis waren ooit paardenstallen geweest. Dus moest de gang breed genoeg zijn om met paard en kar erdoorheen te kunnen. Rechts van de poort woonde de brigade-commandant:de chef MEES. Een vriendelijke maar strenge chef naar het schijnt.Hij had een heel kaal hoofd. De plaats daarachter sliep hij en zijn vrouw.Ze waren kinderloos,maar kregen begin de veertigerjaren toch nog een kind, een meisje Annie genaamd. Boven op het verdiep waren onze slaapkamers, twee in het totaal en woonde de derde gendarm Mr en madam DELERUE, Hij had daar met zijn kroost een woonkamer en een slaapkamer. Zij hadden toen 2 kinderen:Daniel en Maria.Van Maria was onze pa peter.Na het doopsel zijn ze met de baby opschok gegaan en met een stuk in hun voeten thuisgekomen."
Pa:
"Gezien ik geboren ben op 24 november 1932 is het in dit decennium dat ik mijn verste herinneringen zal moeten gaan uitgraven. Ik weet nog dat ons huis op de Tiense steenweg stond (het staat er heden nog), een oud huis met in het midden van de voorgevel een grote poort met rondeboog van boven.Er was één verdiep . Het was zo ingericht dat er ruimte was voor drie huishoudens.Op het gelijkvloers had je links van de poort het bureau van de rijkswacht. De 2e plaats achter het bureau daar woonden wij. In het midden achter de poort was een brede gang, achter het huis waren ooit paardenstallen geweest. Dus moest de gang breed genoeg zijn om met paard en kar erdoorheen te kunnen. Rechts van de poort woonde de brigade-commandant:de chef MEES. Een vriendelijke maar strenge chef naar het schijnt.Hij had een heel kaal hoofd. De plaats daarachter sliep hij en zijn vrouw.Ze waren kinderloos,maar kregen begin de veertigerjaren toch nog een kind, een meisje Annie genaamd. Boven op het verdiep waren onze slaapkamers, twee in het totaal en woonde de derde gendarm Mr en madam DELERUE, Hij had daar met zijn kroost een woonkamer en een slaapkamer. Zij hadden toen 2 kinderen:Daniel en Maria.Van Maria was onze pa peter.Na het doopsel zijn ze met de baby opschok gegaan en met een stuk in hun voeten thuisgekomen."
maandag 8 januari 2007
Herman, een man, een lied, een gebaar...
Jullie weten dat ik al jaren fan ben van Herman Van Veen. Ik bezoek dan ook regelmatig zijn weblog. Begin deze week stond er deze nieuwjaarsbrief op en ik vond het weer een mooi voorbeeld van eenvoud, spel met woorden en klanken, poezie en tegelijk zoveel waarheid. Nu kan iedereen er van meegenieten!
groetjes
Carine
groetjes
Carine
Wat ik u wens
Wens u vooral gezondheid
en dat u van heel veel mensen kunt houden
en er velen zijn
die dat van u doen.
Wens u een land toe waar u in vrede kunt wonen
en het werk doen waar u van houdt.
Waar u veilig over straat kunt lopen.
Waar de steden ‘s nachtsvan de nacht zijn.
En de hemel elektrisch niet verlicht wordt
tot de morgenstond.
Wens u een huis toe
waar u met de uwen
aan de dis kunt zitten
en vensters
met uitzicht op een horizon.
Wens u wijsheid
en genoegen
bij het zien van kindertekeningen
of ware schilderijen,het horen van muziek
en bij het lezen van een boek.
Wens u ruisende bomen,
bloeiende bloemen,
aanvaardbaar veel muggen,
schoon helder water in de sloot,
een kwispelende hond als u thuiskomt.
Wens dat u
van betekenis mag zijn
voor een medemens in nood,
U getuige bent
van een onverklaarbare betovering.
Wens u een kerk
met of zonder kruis
waar u in uw god kunt geloven.
Wens tot slot dat u dit zult lezen
en vooral dat u niet vandaag al
teleurgesteld zult zijn
in de toekomst.
Herman van Veen
vrijdag 5 januari 2007
Film - The Departed
Gisteren zijn we naar de film geweest.
The Departed van Martin Scorsese. The departed betekent "zij die kwamen te gaan" of gewoon de overledene(n). Geen verschil tussen enkelvoud en meervoud in het Engels. Maak er maar meervoud van, want er wordt aan honderd per uur overleden in deze film, vooral naar het einde toe. Het bloed spat als het ware in het rond. Goeie film dus, want in films als "The Untouchables" en "Wild at Heart" (superprenten toch) gaat het er toch ook niet zo vredelievend aan toe. Neen, het is wel een goede film, maar niet omdat er geweld in komt. Wel omwille van de acteerprestaties van Leonardo DiCaprio en Jack Nicholson. Bij DiCaprio zijn het het verbale vuurwerk en zijn geteisterde blik die bijblijven. Dat hij een absolute klassebak is hadden wij al in het snuitje bij "What's eating Gilbert Grape" waar we hem voor het eerst zagen. Hierin speelt hij het gehandicapte broertje van Gilbert en dat op een verbijsterende manier. Jack Nicholson is onvergetelijk met zijn imitatie van een rat (de rat als mol, als onderkruiper die een centrale rol speelt in het verhaal). Alleen al daarvoor krijgt hij van mij persoonlijk een oscar (hij zal er blij mee zijn).
Verder viel mij ook de acteur Mark Wahlberg (speelt Dignam) op en wel om zijn oneliners: Ellerby: Go fuck yourself. Dignam: I'm tired from fucking your wife. Ellerby: How is your mother? Dignam: Good, she's tired from fucking my father.
Niets over het verhaal, dat moet je zelf maar gaan bekijken. Alleen dit, ik heb het nog niet veel meegemaakt dat een hele zaal ontzet "Oh!" roept bij een plotse gebeurtenis in de film. Waar is de tijd, de tijd van de happy ends...
Verder viel mij ook de acteur Mark Wahlberg (speelt Dignam) op en wel om zijn oneliners: Ellerby: Go fuck yourself. Dignam: I'm tired from fucking your wife. Ellerby: How is your mother? Dignam: Good, she's tired from fucking my father.
Niets over het verhaal, dat moet je zelf maar gaan bekijken. Alleen dit, ik heb het nog niet veel meegemaakt dat een hele zaal ontzet "Oh!" roept bij een plotse gebeurtenis in de film. Waar is de tijd, de tijd van de happy ends...
donderdag 4 januari 2007
Het hondje Kasper is komen te gaan - aflevering 2
Bij deze willen we nog eens even terugkomen op ons schielijk overleden hondje "Kasper" met een "K".
Ons beestje heeft nu een echt grafje gekregen, kijk maar op bijgevoegde foto. De boontjes bedanken opa voor het mooie gedenkpannetje!
Groetjes Zu
ps. marc.: hier kun je een close-up bekijken van het pannetje, foto van bij ons thuis
woensdag 3 januari 2007
Weetjes over de dagen van de week.
Wist U?
Waaraan de namen van de dagen zijn ontleend?
De dagen kregen in de vierde eeuw hun naam, voor die tijd hadden ze alleen een nummer. De namen werden via Babylonische astrologie ontleend aan de Latijnse namen voor de zeven toen bekende hemellichamen. Dat waren:
Dies solis-Zondag.
Dies lunae- Maandag.
Dies martis-dag van Mars-Dinsdag
Dies Mercurii-dag van mercurius-Woensdag
Dies lovis-dag van Jupiter-Donderdag
Dies veneris-dag van VenusVrijdag
Dies Saturni--dag van Saturnus-Zaterdag.
De kerk echter verwierp deze dagnamen, omdat ze niet alleen naar hemellichamen maar ook naar Romeinse goden werden genoemd, of verwezen. De kerk gebruikte getallen om de dagen te benoemen.De zondag was de enige uitzondering en werd niet "feria prioma" genoemd(eerste dag) maar "dies dominica"(dag des heren). Maandag was de tweede dag van de week en heette "feria secunda"
(Gelezen in de geschiedeniskalender 2006 maar ik vond het vermeldenswaard)
groetjes,
Waaraan de namen van de dagen zijn ontleend?
De dagen kregen in de vierde eeuw hun naam, voor die tijd hadden ze alleen een nummer. De namen werden via Babylonische astrologie ontleend aan de Latijnse namen voor de zeven toen bekende hemellichamen. Dat waren:
Dies solis-Zondag.
Dies lunae- Maandag.
Dies martis-dag van Mars-Dinsdag
Dies Mercurii-dag van mercurius-Woensdag
Dies lovis-dag van Jupiter-Donderdag
Dies veneris-dag van VenusVrijdag
Dies Saturni--dag van Saturnus-Zaterdag.
De kerk echter verwierp deze dagnamen, omdat ze niet alleen naar hemellichamen maar ook naar Romeinse goden werden genoemd, of verwezen. De kerk gebruikte getallen om de dagen te benoemen.De zondag was de enige uitzondering en werd niet "feria prioma" genoemd(eerste dag) maar "dies dominica"(dag des heren). Maandag was de tweede dag van de week en heette "feria secunda"
(Gelezen in de geschiedeniskalender 2006 maar ik vond het vermeldenswaard)
groetjes,
pa
(klik op de afbeelding voor de andere dagen van de week)
Het glasraam van de kapel
,,De Wommersomse kunstschilder Georges Ogiers zal in de kapel het door muurstenen vervangen glasraam imiteren. "
Dat staat te lezen op de site van de internet-krant, in de persmededelingen regio Glabbeek-Linter-Tienen-Zoutleeuw.
Welke kapel? Het zal waarschijnlijk de kapel links van de weg naar het kasteel zijn. Welk glasraam? Zijn daar ondertussen ook bewijzen van?
Dat staat te lezen op de site van de internet-krant, in de persmededelingen regio Glabbeek-Linter-Tienen-Zoutleeuw.
Welke kapel? Het zal waarschijnlijk de kapel links van de weg naar het kasteel zijn. Welk glasraam? Zijn daar ondertussen ook bewijzen van?
dinsdag 2 januari 2007
Hoofding
hoof·ding (de ~ (v.), ~en)
1 [Belg., niet alg.] briefhoofd
Nu de feesten voorbij zijn heb ik de (onder)titel lichtjes aangepast. Het gaat vanaf nu niet meer over cadeautjes (waarom het begonnen is) maar over ONS.
Hopelijk vinden jullie het goed (leuke woordspeling he?).
Iedereen die Ogiers heet is van harte welkom met zijn commentaar, ervaringen, muzieklijstjes, bedenkingen, litteratuur en poëzie. Ook allochtonen met rare namen zoals Boonen, Smets, Ceustermans of (hoe halen ze het in hun hoofd) Sandra zijn meer dan welkom in ons virtueel dagboek.
1 [Belg., niet alg.] briefhoofd
Nu de feesten voorbij zijn heb ik de (onder)titel lichtjes aangepast. Het gaat vanaf nu niet meer over cadeautjes (waarom het begonnen is) maar over ONS.
Hopelijk vinden jullie het goed (leuke woordspeling he?).
Iedereen die Ogiers heet is van harte welkom met zijn commentaar, ervaringen, muzieklijstjes, bedenkingen, litteratuur en poëzie. Ook allochtonen met rare namen zoals Boonen, Smets, Ceustermans of (hoe halen ze het in hun hoofd) Sandra zijn meer dan welkom in ons virtueel dagboek.
maandag 1 januari 2007
Abonneren op:
Posts (Atom)
