Toch een juweeltje dat die ouwe Neil Diamond daar gebaard heeft. De vorige keer dat we nog eens iets van hem hoorden was ten tijde van Jonathan Livingstone Seagull en Beautiful Noise. Vond dat toen toch een beetje klef. Misschien juist omdat Pa en Carine daar samen een beetje in opgingen en ik hierin een manier vond om mij ergens tegen af te zetten, voor de eerste keer. Neil Diamond was dus een stapsteen voor mij, op een of andere manier.
Maar deze tekst doet mij wel iets, hij maakt de hopeloze romanticus in mij wakker die achter de cynische schillen diep in mij verscholen zit:
mmmm.
Tussen haakjes, de foto is van mij...
2 opmerkingen:
Euh... ik respecteer uwe smaak...
hmhm,
Ons zu en pa hoorde Neil Diamond vroeger heel graag he, ze luisterde daar zondags voormiddag meestal naar,(It's a beautiful noise
And it's a sound that I love.... )
Zie die LP nog steeds voor me, met een oranje zonsondergang op, met een meeuw die voor de zon vloog,denk da ik die LP eens met stift volgekribbeld had,(was toen nog klein he.) hoorde Neil Diamond toen al ni echt graag denk ik,
Hanske...
Neil Diamond toen, maar ook nu nog... luister, kijk, en geniet van "Pretty Amazing Grace", nu ook mooi en niets mis mee...
http://www.neildiamond.com/pages/videos
Carine...
Een reactie posten