Gisteren hebben we blijkbaar de allerlaatste mooie dag gehad, wat betreft weer. Met de middenvinger in de lucht nemen we afscheid van een rotzomer. Een welgemeende fuck you!
We zijn naar een feestje mogen gaan van allemaal leden van ons koor. Wel speciaal, die barsten daar nu en dan zo eens aan tafel in gezang uit, en iedereen doet spontaan mee. Hier en daar zingt er iemand luid de tweede stem. Er wordt een canon gedirigeerd. Geen covergroepjes nodig, we zingen zelf!
Vandaag krijg je wel al zin om eens te gaan denken aan een winterslaap. Miezerig weer, al die paraplu's, iederen klaagt en zaagt. Een eenzame Engelse toerist die enthousiast (in Engeland is het weer niet beter) uitleg vraagt over het art-nouveau gebouw van de socialistische mutualiteit op de Vrijdagmarkt.
Winterslaap dus: iedereen in zijn holletje en we komen pas weer boven water als het zo een beetje warmer wordt rond mei. Als er iemand ons komt storen grommen we eens diep zoals de beren. Slaapzwijn Eliot zal daar wel geen probleem mee hebben. Luka zal in coma moeten.
Anderzijds missen we dan de "Christmas time". Dean Martin opgelegd, de kat klautert in de kerstboom, allerlei lijstjes maken, cadeautjes geven en krijgen. Heerlijk! Toch altijd iets om naar uit te kijken.
2 opmerkingen:
Ge wordt oud!
Maar neen gij. In de bloei van mijn leven! Maar ook bloemetjes voelen zich het best als de zon schijnt.
Een reactie posten