De Wereldtentoonstelling van 1958
Op 17 april opende EXPO 58 haar deuren. De eerste bezoeker was ene John Carl Studer, een Texaan uit El Paso, die maar liefst 48 uur voor de loketten had geparkeerd (Kroniek van Belgie). Na hem kwamen op de openingsdag 150.000 bezoekers de verschillende paviljoenen bewonderen. Pa en ik trokken er ook op uit en bewonderden er de eerste “Spoetnik“ in het Russisch Paviljoen. En het prachtige Atomium dat nog altijd een bezienswaardigheid is. Ondertussen is het totaal vernieuwd (anno 2006). Op zes maanden bezochten 41.484.412 bezoekers de Expo.
Mijn weekends bestonden het merendeel uit: biljarten, films, voetbalwedstrijden van de plaatselijke Racing club Tienen (het latere KVK Tienen) en Voorwaarts Tienen bijwonen en tentoonstellingen bezoeken, voor dancings heb nooit enige belangstelling gekend, aldus waren mijn danscapaciteiten gekwoteerd als ondermaats .
Kennissen klopten geregeld aan de deur om werkjes (schilderwerkjes) op te knappen na mijn werkuren. Niet zelden was het middernacht. Ik klaarde de klus en vergaarde alzo een aardig spaarpotje bijeen, En sprokkelde alzo een aardig bedragje bijeen op mijn spaarboekje.
1959
Op 02 Juli huwt Albert van Luik met de 21 jarige princess Paola Ruffo di Calabria. Het ook in deze maand dat ik kennis maakte met een slanke jonge dame die tegenover ons, bij de pasteibakker Masuy was komen werken. Ik had haar geruime tijd in mijn vizier. Een slanke verschijning, met een fiere gang, steeds geschoeid met hooggehakte schoeisels. Dat maakte haar mooie benen nog slanker.....
Op een dag poetste ze de autocar van haar baas op de straat. Ik kwam bij haar staan na wat gepalaber maakten we onze eerste afspraak.
En het vervolg kwam heel spoedig. Ik was verliefd, verliefd tot over mijn oren.
Verliefdheid is een wonderlijk gevoel als een Lente in je hart,
Alles wordt
anders,
Alles krijgt kleur,
Als je verliefd bent wordt alles mooi en
zonnig
Omdat je voor het andere blind bent geworden
Blind voor de kwade en
minder goeie kanten van het leven.(Phil Bosmans),
Ik ontdekte ook het dorp Wommersom . Ik was er vroeger eens geweest voor zaken met de naaimachienen. Ik vond het maar een achterbaks boerendorp met een naar dialect (Het Tiens was nie beter hoor) Ook de mentaliteit onder de bewoners was er anders. Dit vertaalde zich door luider te praten enz.
Ondertussen was ik door toedoen van Gustaaf Peeters, mijn patron, overgeheveld naar “La Citrique belge”als schilder. Ik stond in voor de onderhoud van bepaalde lokalen. Peeters wist wat hij deed, want hij mocht alle producten van verf, tot hulpmiddelen leveren. Mijn loon bedroeg ca 25 bf per uur! Dat verdiende ik ook bij Peeters. Ik kreeg weldra bijstand van helpers en moest op hen toezien. Het werd natuurlijk een hele aanpassing. Je hebt de andere werksfeer, de mentaliteit van het werkvolk, het taalgebruik enz.enz. Toch heel anders dan in de particulierensector.
De Bauduinstraat en de buren
De buren in Bauduinstraat vielen mee. Rechts van ons had je “De Kantwinkel”. De uitbaters waren bejaarde mensen van Leuvense komaf. Guillaume schoot goed op met pa en niet zelden waren vertellingen en anecdote’s van uit hun tijd, schering en inslag. Pa stak er weer eens bovenuit met ervaringen uit de gendarmenperiode. Voor ons was dat natuurlijk allemaal als afgedaan. Links van onze woning woonden de “Lionkes “ een nieuwkuiswinkel. En daarnaast was Gerard Maes en Eudolie Van de borne gehuisvest (beiden afkomstig van Wommersom.). Het koppel was niet gehuwd. Ze hadden een bloeiende meubelzaak. Tegenover ons had je bakkerij Masuy. ook een goed draaiende bakkerij. Onze Jef werkte sedert enkele tijd voor deze bakker. Masuy Victor was een prima patissier en zijn ijscréme was niet te evenaren. Dan had men ernaast het schoenwinkeltje van Huysecom. Toen nog maar een klein zaakje, later uitgegroeid tot een grotere onder leiding van dochter Elza. De oude mevrouw Huysecom was sinds geruime tijd weduwe. Ze was een erg aanganame dame. In wereldoorlog 1 sneuvelde haar 20 jarige enige zoon. Ze had nog 2 dochters. Dit waren de naaste buren van ons.
Ondertussen was mijn verbinding Tienen-Wommersom een vast traject geworden. Met de fiets uiteraard langs binnenwegen. In de winter soms door een dikke laag sneeuw ploeterend. Toch wel romantisch. We beslisten om in 1960 te huwen. Met familie van mijn lief was het wel eventjes wennen. Maar het vlotte wel na enige tijd...."
Pa
1 opmerking:
heel plezant pa... nog effekes en dan is het zover...
zu
Een reactie posten