Raadselachtige titel voor een thema dat ik al langer op deze blog wil aansnijden: namelijk herinneringen verbonden aan het olifactorische. Simpeler gezegd: geuren die je teruggooien in de tijd. Een geur kan een hele wereld oproepen. Geuren zijn primitiever dan bijvoorbeeld taal en dus een rechtstreekser toegang naar het emotionele en het geheugen.
Ik zou de reeks (die ik hierbij ongetwijfeld inzet) willen starten met een herinnering van mij. Die is verbonden met de geur van puzzels. Een typische geur: gemalen papier, karton, een beetje lijm. Een puzzelgeur dus, met niets te vergelijken. De geur roept bij mij het beeld op van de living in Wommersom, anno zeventiger jaren. De puzzel van een standbeeld in Innsbruck ligt op tafel. Op de pick-up speelt een verzamelplaat van Elvis. Ons ma hoorde dat vroeger zo graag. Onze pa kwam geregeld helpen met puzzelen. Urenlang sorteren per kleur en thema... Weinig woorden, veel samenhorigheid.
4 opmerkingen:
Vroeger (toen ik nog thuis woonde) had ik ook zo van die herkenbare geuren in mijn neus, zei soms voor de grap tegen Pa (vraag het hem maar eens)da het in onze living naar paarden stonk, maar dat waren de geuren van ons Ma haar scheetjes die ze liet, terwijl ze naar de tv aant zien was, die kon er laten hoor, ni min, (nu nog trouwens ;-)
Grtjs Hans...
Wat een verheldering! Ik heb altijd gedacht dat die geur van onze pa zijn paardenschilderijen waren...
Herinneren jullie je de geur van onze "kelder" nog ? Kolen, hout, aardappelen, het poeder wat op de aardappelen werd gespoten zo dat ze geen scheuten kregen, de geur van lege fleskes bier met nog een kletske in (rook een beetje zurig), bananen die ons ma bewaarde net boven de trap in de holte van de trap naar boven, soms appelen , enz.....
Wat ik eigenlijk zoek zijn verhalen over geuren die onmiddellijk een scherp beeld oproepen uit het verleden...
Iemand?
Geuren die herinneringen opwekken,
De bevrijding en de komst van de geailleerden.
Wat me altijd is bijgebleven zijn de geuren van de openluchtkeukens van de geailleerden.De dampende soepketels en de kokende patatous.
De geur ven de Engelse en Amerikaanse sigaretten of de gesapte tabakken.
Toen broer Paul terug kwam van zijn militaire opleiding in Ierland
had je weer die geur van zijn militaire uitrusting.Dat kakipak rook verschrikkelijk.
Nog typische geuren zijn die van kabbelende beekjes,die we weer doen terugdenken aan ons speelterrein aan de Wingerbeek.
Af en toe een kikker die in 't water plonst. Komt het ooit nog wel goed met de zilveren visjes de dikkopjes en de krinkelende winkelende waterdinskes?
Geuren kunnen je aangenaam prikkelen oftewel enorm frustreren
de Nestor
Een reactie posten