't was weer fijn gisteren, en heel plezant om weer eens saam te zijn!
vervolg memo.
Ondertussen gingen de dagelijkse bezigheden verder. Ik en broer Jef gaan nog naar de plaatselijke gemeenteschool en onze Paul naar Leuven naar de S.P.A.S. voor het beroep van paswerker-draaier aan te leren. De S.P.A.S, technische school, bestaat nog steeds en is
gelegen in de Dekenstraat te Leuven. Als familieleden niet nabij wonen en zeker in die tijd dan is ook niet zoveel kontakt tussen hen. Mijn grootvader was Fidelis-Amandus Ogiers.Geb te Burchtop 02-03-1862en overleden 20-11-1936. Hij was onderwijzer in Meerbeke. Ik ben van mening hem éénmaal gezien te hebben op de plechtigecommunie van onze Paul, en grootmoeder: Anna Cornelia Van Mol data van geb en overl. Onbekend. Heel vroeg gestorven, onze pa heeft geen enkele herinnering aan haar.
vervolg memo.
Ondertussen gingen de dagelijkse bezigheden verder. Ik en broer Jef gaan nog naar de plaatselijke gemeenteschool en onze Paul naar Leuven naar de S.P.A.S. voor het beroep van paswerker-draaier aan te leren. De S.P.A.S, technische school, bestaat nog steeds en is
gelegen in de Dekenstraat te Leuven. Als familieleden niet nabij wonen en zeker in die tijd dan is ook niet zoveel kontakt tussen hen. Mijn grootvader was Fidelis-Amandus Ogiers.Geb te Burchtop 02-03-1862en overleden 20-11-1936. Hij was onderwijzer in Meerbeke. Ik ben van mening hem éénmaal gezien te hebben op de plechtigecommunie van onze Paul, en grootmoeder: Anna Cornelia Van Mol data van geb en overl. Onbekend. Heel vroeg gestorven, onze pa heeft geen enkele herinnering aan haar.
Op de familiefoto van hun gezin (hierboven) is pa nog een baby. Heel waarschijnlijk is de foto dus genomen in 1899. Verder had hij volgende broers en zussen. Marieke: heel vroeg gestorven, Jef .geb 1887 en overleden in 1906. René geb 1889 en overl. 1969. Maurits geb 1897 en overl.1937, Léon geb1895 en overl.1982. Karel:geb.1901 en overl.02-03-1989. Arthur geb 1904 en overl.1974. Onze pa Fransisccus-Emiel werd geboren op 13-06-1899 te Meerbeke. Uit het tweede huwelijk. 2e Moeder Vergauwen Maria.geb1876 en
overl.1957. Gerard Ogiers.1910 en overl 1976. Maria 1912 en overl.1985en Agnes.
Nonkel René heb ik de eerste maal gezien toen ie ziek was, enkele tijd nadien stierf hij. Nonkel Léon kwam nogal eens naar St-Joris-Winge, meestal met fiets. Nonkel Thuur en nonkel Gérard(was een priester, onderpastoor in Appelterre, later secretaris-generaal in het Guislaingesticht in Gent) zijn daar ook op bezoek geweest. Ons moeder: Georgina DeBruyne was de dochter van Joseph De Bruyne Bompa De Bruyne was ebenist; Hij maakte heel mooie werken met zijn fijne beiteltjes. Ik herinner mij een artisanaal gebeeldhouwde bedsponde. Moeder had een broer: Cyriel. Hij was mijn Peter. Bompa DeBruyne kwam toch alle jaren ,zolang zijn gezondheid het toeliet op bezoek. Een lange magere man met bleke regenjas en paraplu in de hand, hoed op het hoofd, zo blijft hij in mijn geheugen geprent.
De laatste maal dat hij bij ons op bezoek geweest is, was op onze plechtige communie feestje op 30-mei 1943. In akkoord met de dorpspastoor deden ik en Jef onze plechtige communie samen. Jef moest wel twee jaar wachten op mij. Gezien zijn kleine gestalte was dit niet eens zichtbaar. (foto's van het gebedenboek) Bompa DeBruyne was Peter van Jef, vandaar zijn aanwezigheid. Even later werd hij heel erg ziek. Ma, Jozef en ik zijn hem nog gaan bezoeken op zijn ziekbed. Hij was heel erg vermagerd. Maagproblemen. Het zal wel kanker geweest zijn. Een van zijn laatste zinnen :”Ik zou nog eens wel willen hard horen bombarderen”. Zijn wens kwam uit. Op 07-09-1943 werd Brussel zwaar gebombardeerd door de geallieerden. 1200 gebouwen werden vernield of beschadigd (kroniek van Belgie). Even later stierf hij. Pa besloot, gezien de toestand, allen te gaan naar de begrafenis. Hij moest echter op zijn stappen terugkeren wegens nieuw luchtalarm. Mijn peter, (ik noemde hem nonkelpeter) zagen we toch ook af en toe. Soms ook heel onverwacht. In de veertigerjaren was hij namelijk chauffeur bij een Brusselse Vervoersmaatschappij. De uitbater zal wel van Italiaanse origine geweest zijn naam “Ferrari”wijst toch die richting uit. Wanneer hij met zijn
truck in de buurt was kwam hij wel even goeie dag zeggen. Op bezoek waren tant Josse en Raymond er bij Tante Josse was een heel nerveuse vrouw. Bij hen thuis was het de franse taal voertaal soms doorspekt met Brussels. Op een dag kwam er bij de besteldienst een pakket aan op ons adres. En zie: Een trottinet! (step) voor mij. Mijn geluk kon niet op. Het was weliswaar eentje waar Raymond, mijn kozijn,niet meer op reed, maar ik was er heel blij mee.
Het leven in ons dorp in de jaren ‘40.
Het was een rustig dorp. Af en toe toch wel opgeschrikt door toestanden van het verzet en de zwarten. Zo werd er eens een verdacht pak voor de deur van schoolmeester Glazemaekers geplaatst. De rijkswacht werd opgetrommeld. Het verdachte paket afgesloten met prikkeldraad(misschien ging de boel wel ontploffen!). Later bleek het om een grap te gaan. Maar de opschudding was groot geweest. De boeren werkten naarstig verder. Enkele koetjes, een stel varkentjes en wat land om te bewerken en zo kwamen ze wel rond. Wekelijks bakten ze het nodige brood in hen met hout gestookte ovens. Soms mochten we eens een brood mee insteken, en als dat dan niet genoeg opgekomen was, was dit natuurlijk heel erg. Uit de steden kwamen tal van mensen af en aan om zich te voorzien van wat boter en melk en meel.
(wordt vervolgd)
Pa.
overl.1957. Gerard Ogiers.1910 en overl 1976. Maria 1912 en overl.1985en Agnes.
Nonkel René heb ik de eerste maal gezien toen ie ziek was, enkele tijd nadien stierf hij. Nonkel Léon kwam nogal eens naar St-Joris-Winge, meestal met fiets. Nonkel Thuur en nonkel Gérard(was een priester, onderpastoor in Appelterre, later secretaris-generaal in het Guislaingesticht in Gent) zijn daar ook op bezoek geweest. Ons moeder: Georgina DeBruyne was de dochter van Joseph De Bruyne Bompa De Bruyne was ebenist; Hij maakte heel mooie werken met zijn fijne beiteltjes. Ik herinner mij een artisanaal gebeeldhouwde bedsponde. Moeder had een broer: Cyriel. Hij was mijn Peter. Bompa DeBruyne kwam toch alle jaren ,zolang zijn gezondheid het toeliet op bezoek. Een lange magere man met bleke regenjas en paraplu in de hand, hoed op het hoofd, zo blijft hij in mijn geheugen geprent.
De laatste maal dat hij bij ons op bezoek geweest is, was op onze plechtige communie feestje op 30-mei 1943. In akkoord met de dorpspastoor deden ik en Jef onze plechtige communie samen. Jef moest wel twee jaar wachten op mij. Gezien zijn kleine gestalte was dit niet eens zichtbaar. (foto's van het gebedenboek) Bompa DeBruyne was Peter van Jef, vandaar zijn aanwezigheid. Even later werd hij heel erg ziek. Ma, Jozef en ik zijn hem nog gaan bezoeken op zijn ziekbed. Hij was heel erg vermagerd. Maagproblemen. Het zal wel kanker geweest zijn. Een van zijn laatste zinnen :”Ik zou nog eens wel willen hard horen bombarderen”. Zijn wens kwam uit. Op 07-09-1943 werd Brussel zwaar gebombardeerd door de geallieerden. 1200 gebouwen werden vernield of beschadigd (kroniek van Belgie). Even later stierf hij. Pa besloot, gezien de toestand, allen te gaan naar de begrafenis. Hij moest echter op zijn stappen terugkeren wegens nieuw luchtalarm. Mijn peter, (ik noemde hem nonkelpeter) zagen we toch ook af en toe. Soms ook heel onverwacht. In de veertigerjaren was hij namelijk chauffeur bij een Brusselse Vervoersmaatschappij. De uitbater zal wel van Italiaanse origine geweest zijn naam “Ferrari”wijst toch die richting uit. Wanneer hij met zijn
truck in de buurt was kwam hij wel even goeie dag zeggen. Op bezoek waren tant Josse en Raymond er bij Tante Josse was een heel nerveuse vrouw. Bij hen thuis was het de franse taal voertaal soms doorspekt met Brussels. Op een dag kwam er bij de besteldienst een pakket aan op ons adres. En zie: Een trottinet! (step) voor mij. Mijn geluk kon niet op. Het was weliswaar eentje waar Raymond, mijn kozijn,niet meer op reed, maar ik was er heel blij mee.
Het leven in ons dorp in de jaren ‘40.
Het was een rustig dorp. Af en toe toch wel opgeschrikt door toestanden van het verzet en de zwarten. Zo werd er eens een verdacht pak voor de deur van schoolmeester Glazemaekers geplaatst. De rijkswacht werd opgetrommeld. Het verdachte paket afgesloten met prikkeldraad(misschien ging de boel wel ontploffen!). Later bleek het om een grap te gaan. Maar de opschudding was groot geweest. De boeren werkten naarstig verder. Enkele koetjes, een stel varkentjes en wat land om te bewerken en zo kwamen ze wel rond. Wekelijks bakten ze het nodige brood in hen met hout gestookte ovens. Soms mochten we eens een brood mee insteken, en als dat dan niet genoeg opgekomen was, was dit natuurlijk heel erg. Uit de steden kwamen tal van mensen af en aan om zich te voorzien van wat boter en melk en meel.
(wordt vervolgd)
Pa.
2 opmerkingen:
Gegevens die ik hier vond over Anna Cornelia Van Mol:
Anna Cornelia DE MOL-36499 was born 19 Feb 1864 in Doel. She died 18 Jan 1906 in Meerbeke.(het mens is maar 41 jaar geworden, wat wilt ge als ge zo aan het kweken gezet wordt) Anna married Amandus OGIERS-36498 on 5 Feb 1905 in Doel.
Volgens dezelfde pagina was Fidelis Amandus schoolbestuurder!
ik heb een overzichtje van al wat ik terugvond gezet op onze website. Bij de genealogische informatie kijken.
Nog een kleine randopmerking over de familiefoto: het prentje loopt niet bepaald over van liefde, samenhorigheid en levenslust vinden jullie niet?
Een reactie posten