Pijnstillers, het (mis)(ge)bruik van medicijnen, de pijnloze bevalling... Deze en andere verwante thema's hebben op de afdeling Ledeberg al tot heftige en soms "pijnlijke" discussies geleid. Het brengt mij tot de vraag: "Heeft een mens recht op een pijnloos leven?" of "Is pijn diepzinnig?". Maakt pijn het leven waardevoller? Soms denk ik van niet.
Een dag lang rondlopen met hoofdpijn is geen pretje. Laat staan een heel leven, in geval je pijnpatiënt bent. Pijn verknalt je leven, beperkt je horizon, legt een gitzwarte schaduw over je perceptie. Slikken dus.
Anderzijds kan pijn verrijkend zijn. Je gaat soms op zoek naar pijn in een sportieve of andere extreme ervaring. Het genot na een zware beproeving is met niets (misschien met drugs?) te vergelijken. Denk ook aan de "runners high". Pijn kan louteren, of is dat te christelijk verwoord? De christelijke terminologie en iconografie is echt wel doordrongen van pijn.
Ik weet het niet, en jullie?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten