Memories, aflevering 12

"1960. Het jaar van mijn huwelijk. Ook het jaar van de geboorte van prins Filip de latere kroonprins. Op 15-04 ziet hij het levenslicht. Met 101 kanonschoten wordt zijn geboorte aangekondigd.
Onze kolonie Belgisch Congo wordt op 30 juni erkend als onafhankelijk land..

Eerst planden we ons huwelijk voor februari. Maar dat was niet haalbaar wegens verhuur van onze toekomstige lokatie. Het werd dan maar voor op 21 april vastgelegd.
Na het vertrek van de huurders eind maart was het aan mij om de nodige opfrissingswerken uit te voeren. Er bleef mij dus geen overvloed van tijd beschikbaar. Schilderen en behangen enz. en we moesten nog zorgen voor bemeubeling van onze woonruimte. We besloten beiden hierin te investeren. Ons ma (de toekomstige moeder van mijn kinderen) kocht de slaapkamer aan en ik de eetkamer. Ik zorgde ook voor twee kolenkachels (continu’s).
De grote dag. Voor ons geen kanonschoten. Een gebeurtenis of een mijlpaal in ’s mensens bestaan: Een gebeurtenis dat een mens zijn leven totaal veranderd. Je doet een stap van betekenis. Je wil een gezin stichten jij en je partner. Het komt er op aan de juiste stukjes van de puzzel op de gepaste plaats te krijgen om een homogeen geheel te krijgen.

Ik was de laatste om het ouderlijk nest te verlaten. Ik veronderstel dat ik voor mijn ouders dus wel een leemte achterliet. Gedaan voor ons moeder om voor mij te wassen en te plassen. Ik weet toch wel dat haar moederhart wat getreurd heeft. Een troost voor haar: ik was in goede handen en ze wist wel dat mijn echtgenote mij goed verzorgen zou. Ze hadden haar ook goed geaccepteerd. Ze hadden haar graag. Mijn ouders noemden haar “Luke”. En mijn aanstaande echtgenote voelde zich ook snel ingeburgerd thuis...
De Dag.
Het was een wolkenloze, met zon overgoten dag die eenentwintigste april 1960, en mijn bruid schitterde in de zon in haar mooi gebroken wit completje. Wit handtasje en dito schoentjes maakten haar super elegant. Ik had een donkerblauw maatpak, gemaakt door de beste tailleur van Tienen Savonet. Schoenen van het huis Huysecom, de betere schoenwinkel van Tienen en tevens ook buren van ons.
Er stond een zwak schraal windje. Op de burgerlijke stand ten gemeentehuize vond het burgerlijk huwelijk plaats. De schepen van openbare onderstand, Christoffel Donvil verzorgde de formaliteiten. Daarna in de parochiekerk het kerkelijk gedeelte. Pastoor Zwartebroeckx, parochieherder zegende het in. Een erg emotioneel moment. Je voelt je met de haverklap iemand anders. Je krijgt verantwoordelijkheid op je schouders. Je hebt zelfstandigheid verworven.

Het feest was voorzien in het huis waar we onze intrek zullen nemen en waar we nog steeds wonen.We huurden deze woning van mijn schoonouders.
Op het gezellige feestje waren aanwezig: de grootouders van de bruid met haar nonkels, ouders, broers, zusters en aangetrouwden. En van mijn kant: mijn ouders,mijn peter met tante Josse, tante Maria van Denderwindeke en nicht Maria Ogiers van Antwerpen die mijn meter vertegenwoordigde, mijn broers met hun echtgenote’s.
Er werd ten huize gekookt. Een lentesoepje, kip en puree worteltjes, boontjes, taarten en een goed wijntje (Daar hadden we zelf voor gezorgd). Kortom, het werd een gezellig feestje.
We waren ingescheept en we konden varen.
Mijn huwelijk heeft mij voor een stuk zelfzekerder gemaakt en mij meer vertrouwen bezorgd.
Wie ook inscheepten, maar dan met meer praal en pracht, waren Beaudouin en Fabiola de Mora y Aragon. Fabiola, van Spaanse komaf, was een heel devote dona. Men fluistert dat Kardinaal Suenens, aartsbisschop van Mechelen-Brussel, de twee samengebracht zou hebben. "

Pa.