Onze twee Roemeense vrienden zijn weer in Gent. Ze kwamen ooit eens spelen op een van onze feestjes in juli 2006.

Ze komen na het spelen in de Gentse straten hun kleingeld bij me wisselen voor briefjes (honderd euro per dag gemiddeld, jaa). De ene spreekt niks dan Roemeens, de andere (harmonica) een beetje Engels/Frans/Duits. Echt weinig. Toch krijg je een en ander gezegd tegen elkaar op die manier. De man heeft bijvoorbeeld erectieproblemen (maakt het "onderarm met vuist" gebaar) en vroeg me of er hier in de apotheken geen natuurlijk middel voor bestaat. Viagra is geen optie zegt hij, want hij is een beetje hartlijder en neemt hiervoor Tertensif (toont me de blister). Ik zeg hem dat de natuurlijke middelen bedrog zijn en dat hij hier zijn karige centjes niet moet aan verspillen. Hij vertelt me nog dat hij het één à twee keer per week doet, en is 57 jaar oud.

Hij maakt zich ook een beetje zorgen over het cultureel niveau van de mensen tegenwoordig, ook in Roemenië. Ik zeg hem dat het onderwijs tijdens het communisme misschien wel kwalitatief beter was dan dat tegenwoordig in het oostblok, vooral als het over muziek gaat. Hiermee is hij het luidruchtig eens. De discipline in een totalitair systeem heeft zo zijn voordelen. Vroeger was het beter, zegt hij. Iedereen had wat hij nodig had. Nu zijn er een aantal rijke stinkerds die alles naar zich toetrekken.

Op pad maar weer. Hij kocht zich een plooistoeltje, een beetje last van zijn rug.