zondag 17 augustus 2008

Toon Hermans


Dit wil onze Pa met ons delen:


"Van Toon Hermans las ik zopas het volgende gedicht....... om even bij stil te staan;
NIEUW
Dit is het blad dat valt
Het onmiddelijke
Het onverbiddelijke
Eensklaps ben ik een ander
Niet schranderder
Of extra sluw
Ik krijg opeens die ene duw
En ’ t is gebeurd met mij.

Dit is het einde van ’n weg
Er is geen verder meer
Hier sla ik af
Zo af als af maar kan zijn
Ik doe dit niet zo helemaal van zelf
Er is iets in mij
Dat mij stuurt en leidt
En vasthoudt aan mijn hand
En in mijn hoofd iets fluister
Waar mijn ziel naar luistert
Ik kan niets anders meer

Wat was
Is plotseling over
En voorbij
Ik ben heel anders mij
Heel anders
In dezelfde huls
Noem het impuls
Of openbaring
Voor mijn part noem je’t nieuwe haring
’t zal mij een zorg zijn hoe het heet
of hoe het kwam
of wie ’t deed

ik ben weer nieuw ik ben weer kind
ik voel dat iets beginnen gaat
’t is of mijn voeten sneller gaan en meer bewust
of iemand mij voortdurend kust
en of mijn handen warmer zijn
mijn stem veel voller klinkt
of er iets boos
voorgoed in mij verdrinkt
en nooit meer boven water komt
of uit mijn vage vroeger
nu ’n helder later komt.
Uit: Het Water is heerlijk : TOON HERMANS

Toon Hermans was een van de meest geliefde conferenciers van zijn tijd. Ik herinner me toen we met het ganse gezin aan de buis gekluisterd zaten, op het randje van onze stoel, te genieten van zijn one man shows. Toen hij het had over “Sniclaas ,Wat ruist er door het struikgewas ? De voorzitter van”Ons Genoegen, de vogeldeskundige, “ e.a. rolden de tranen over de wangen van het schateren.
Afscheid nemen van zijn “Rietje” viel hem erg zwaar en hij kwam dit verlies niet meer te boven.
Hij was voor mij een hele Grote Mijnheer."
Pa.

Geen opmerkingen: