Ode aan Kas.

Pa in een poëtische bui:

"Er waren eens poezen,twee poezen.
de ene poes heette Wis, de andere Kas.
Ze speelden samen heel ongeneerd;
En maakten het ook al eens bont;
Samen rollend en bollend over de grond.
Soms sliepen ze zelf op het bed,
en maakten er heel veel pret;
Wiske was mooi grijzig met strepen
Kas daarentegen had geen strepen
Maar witte pootjes en een gilet.
Het kon helaas niet blijven duren,
de natuur heeft nu eenmaal zijn kuren
Het noodlot kwam onverwacht,
Hij werd geveld
Wie had dit nu gedacht
Helaas ,helaas,
Kasje hadt het aan de blaas,
Alle hulp kwam telaat,
Niets hadt nog gebaat
Tot grote treurnis van groot en klein,
Kasje kon niet meer bij hen zijn.
Misschien komt ie nogwel Kasper tegen,
Maar ja kat en hond,
maken het misschien wel al te bont.
Dat Kasje ruste in vree,
en mijn trieste verhaal stopt hiermee

Pa."