Els Roosen bij Jeanne Devos in India

Ons Els zit sinds zondag in India. Op weg naar Jeanne Devos, om daar een handje toe te steken.
Dit schreef ze vandaag op Facebook:
"Even een klein misverstandje rechtzetten rond de opvangcentra van Jeanne. Want dat is eigenlijk helemaal niet haar hoofdbezigheid. The Domestic Workers Movement (wat Jeanne in 1985 heeft opgericht) is een beweging, een organisatie die opkomt voor niet alleen de rechten maar ook de waardigheid van de thuiswerkers, maar allereerst en simpelweg de erkenning dat thuiswerk, werk is … Verder houdt de organisatie zich bezig om de kinderen uit die slavernij, misbuik en mishandeling te halen en de vrouwenhandel, vanuit het platteland voor goedkope werkkrachten in de stad, tegen te gaan. (Yep, matrouschka’s op z’n Indisch)Honderden vrouwen verspreid over heel India zijn aangesloten bij de beweging en dringen tot in de sloppenwijken en andere area’s door om andere vrouwen op de hoogte te brengen van deze beweging. En bij deze acties (die uiteraard niet risicovrij zijn) vangen ze geregeld kinderen op die ze dan in tehuizen of opvangcentra met psychologische en traumaverhelping zetten. En daar dus het verhaal van de tehuizen, maar het is dus echt wel meer dan dat.Nu het is een zware strijd die ze hier strijden. Ook eentje van de lange adem. Zo vertelde Jeanne mij dat ze jaren geleden bezig was met andere grotere organisaties om samen met haar het huishouderswerk te erkennen en dat er kinderen als slaafjes in de huishoudens werken. Een UNICEF zei een goei 5 jaar geleden dat dat simpelweg niet bestond en negeerde zelfs het bestaan van kindslaafjes …. Pas een 2-tal jaren geleden heeft Jeanne via de VN eindelijk de toegeving gekregen dat er effectief kindslaafjes in India zijn. Toen schoot Unicef wakker en stuurde 15 topfotografen naar India om mee te dingen voor een of andere prijs in de wereldfotografie. Vond een prachtkind in een slavenpakje … et voila … prijs op zak en het kind dat zo graag een studiebeurs wou, werd al helemaal vergeten en wie weet waar ze op dit moment de grond aan ‘t schrobben is…Dat gezegd zijnde … ik werk hier alle dagen op het office van Jeanne, zoals beloofd haar wat assisteren in de communicatie (ben een boekje aan ‘t maken dat naar de hoge pieten van de regering en internationale instanties zal gaan). Een klein appartementje, bemeubeld met het oude kantoor van Jean Luc Dehaene. Gezellig 70ties en weer helemaal in. Lekker fris met de airco en in de namiddag wanneer het 'minder heet' wordt en dus 'gewoon heet' is, trek ik de stad in om den tourist uit te hangen. Gisteren ben ik ff gaan kijken naar het Taj Mahal Hotel, maar dat is helemaal afgesloten. Volgende week maandag gaat die terug open. Staks verwissel ik den taxi eens voor de bus … hmmmm ….. eens zien wat dat zal geven.Voor de rest is het hier een ramp op vlak van verkeer, een mengelmoes op vlak van religies, een enorme varieteit op vlak van Indische looks, ... en bij dat laatste toch even een modetrend meegeven. Bij de mannen, ouderen meestal, zie je soms van die rare roodachtige koppen. Ze verven hun haar met henna om de grijze haren te verdoezelen. Maar die kleurschakering gaat voos, voos, voos, van knaloranje tot een roestbruin. Daar waar in Afrika de mensen met zo een roestbruine kop een teken van ondervoeding en ziekte is, dacht ik bij eerste aanschouwing: ocharme diene mens is erg ziek …"